κείμενο από το ypodomes.com
Όντας παρόν στο ενδιαφέρον Φόρουμ «Χρηματοδοτώντας την Ανάπτυξη» στο χώρο του Χρηματιστηρίου της Αθήνας, άκουσα πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις για τον τρόπο που μπορούν να χρηματοδοτηθούν τα επόμενα μεγάλα έργα της χώρας.
Ομόλογα Έργου, ΣΔΙΤ, Παραχωρήσεις ήταν τα σημαντικότερα points των ομιλιών. Πραγματικά ήταν μία σημαντική στιγμή για το πώς βλέπουμε τα έργα στην Ελλάδα, απελευθερώνοντας νέες δυνάμεις και έχοντας μία νέα προοπτική.
Λιγότερο Κράτος, περισσότερη αγορά. Αυτό είναι κάτι που με συναρπάζει. Η χώρα μας παραμένει αλυσοδεμένη στη σχέση της με τα δημόσια έργα. Το Κράτος πληρώνει, ο ανάδοχος κατασκευάζει, το Κράτος χρησιμοποιεί.
Η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι το Κράτος μπορεί να τα καταφέρει πολύ καλύτερα ως ιδιοκτήτης-διαχειριστής παρά ως ιδιοκτήτης-εκμεταλλευτής. Δίδοντας το προϊόν σε ιδιώτες δίνει κίνητρα για βιώσιμη διαχείριση, λιγότερη κομματική σκοπιά και λιγότερο δημόσιο.
Μου άρεσε πολύ ο τρόπος με τον οποίο η αγορά προβληματίζεται για το πώς μπορεί να καλύψει τις νέες ανάγκες. Δείχνει μία ζωντανή αγορά που την ενδιαφέρουν νέες ευκαιρίες και νέες δυνατότητες που μπορεί να προσφέρει η Ελλάδα.
Μου άρεσε που έχει αποενοχοποιηθεί η σχέση Κράτους-ιδιώτη. Κάποιος αν μπορεί με θεμιτό και χρηστό τρόπο να γίνει πλουσιότερος μέσω ενός κοινού έργου δεν αποτελεί έγκλημα, αποτελεί εξέλιξη.
Αυτό που μου έλειψε ήταν η θεωρητική προσέγγιση. Όχι γιατί δεν υπήρχε λίστα έργων, υπήρχε και συζητήθηκε συγκεκριμένη λίστα. Μου έλειψε η έλλειψη σαφής στρατηγικής από πλευράς Κράτους για τα έργα που θα θέλουμε στο μέλλον.
Πρόσφατα από πληροφόρηση που είχα έμαθα ότι προγραμματίζεται ένα Στρατηγικό Πλαίσιο για τα μελλοντικά έργα που θα γίνουν στο Σιδηρόδρομο και έκανα το σταυρό μου. Συνήθως στην Ελλάδα προχωρούν έργα μέσα από ένα στενό περιβάλλον Δημόσιων Εταιρειών που δεν αποτελούν Κρατική συνέχεια μιας διαρκούς πολιτικής ανάπτυξης προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση αλλά μεμονωμένες επιθυμίες Δημόσιων Εταιρειών που θέλουν να κάνουν έργα πολλές φορές ασύνδετα με το γενικότερο πλαίσιο ανάπτυξης που θέλουμε ως χώρα.
Το ίδιο πρόβλημα υπήρχε και στη συγκεκριμένη εκδήλωση. Για να εξηγούμαι, δεν ήταν πρόβλημα της εκδήλωσης. Είναι ένα γενικότερο πρόβλημα που είναι υπαρκτό. Ποια πολιτική λοιπόν έχουμε για τα μελλοντικά έργα; Στρατηγικά ποια έργα θέλουμε να προωθηθούν; Πόσο τα έχουμε εντάξει σε διαβούλευση με την κοινωνία; Η κοινωνία θα τα χρησιμοποιήσει, άρα πρέπει να έχει λόγο και άποψη.
Το συνηθέστερο στη χώρα είναι πως απλά θα ανακοινωθούν μια μέρα. Και αυτό από τη μία πλευρά είναι απογοητευτικό. Για αυτό βλέπουμε τις αντιδράσεις κατόπιν εορτής. Δε θα αναφερθώ συγκεκριμένα αλλά μπορείτε στην καθημερινή ειδησεογραφία να διαβάσετε για αντιδράσεις στο τάδε έργο και ενστάσεις, προσφυγές κ.λ.π
Μία στρατηγική πολιτική έργων στις μεταφορές, τις συγκοινωνίες, τα δίκτυα με ανοιχτή διαβούλευση και πνεύμα μακροπρόθεσμης πολιτικής η οποία θα λειτουργούσε ως φυσική συνέχεια του κράτους από Κυβέρνηση σε Κυβέρνηση (όπως άλλωστε γίνεται στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης) θα λειτουργούσε πολύ πιο θετικά στη σχέση της εκάστοτε Κυβέρνησης με τον πολίτη.
Τελικά από αυτό το Φόρουμ, το εξαιρετικά ενδιαφέρον κρατώ τα καλά. Είδα μία φλόγα η οποία υποβόσκει και θέλει να συμμετάσχει στο αύριο της χώρας. Είδα ανθρώπους να ζητούν διέξοδο σε προβλήματα που δεν είναι αποκλειστικά δικά τους. Είδα ένα παράθυρο σε μία καλύτερη διαχείριση πόρων-έργων που θα ευεργετήσει τελικά το σύνολο του Κράτους. Αν καταφέρουμε και πάμε και ένα βήμα μπροστά το σύγχρονο κράτος, είμαι σίγουρος ότι η κρίση που υπάρχει και είναι εδώ χρόνο με το χρόνο θα θαμπώνει όλο και πιο πολύ μέχρι να τη σβήσουμε.
Όντας παρόν στο ενδιαφέρον Φόρουμ «Χρηματοδοτώντας την Ανάπτυξη» στο χώρο του Χρηματιστηρίου της Αθήνας, άκουσα πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις για τον τρόπο που μπορούν να χρηματοδοτηθούν τα επόμενα μεγάλα έργα της χώρας.
Ομόλογα Έργου, ΣΔΙΤ, Παραχωρήσεις ήταν τα σημαντικότερα points των ομιλιών. Πραγματικά ήταν μία σημαντική στιγμή για το πώς βλέπουμε τα έργα στην Ελλάδα, απελευθερώνοντας νέες δυνάμεις και έχοντας μία νέα προοπτική.
Λιγότερο Κράτος, περισσότερη αγορά. Αυτό είναι κάτι που με συναρπάζει. Η χώρα μας παραμένει αλυσοδεμένη στη σχέση της με τα δημόσια έργα. Το Κράτος πληρώνει, ο ανάδοχος κατασκευάζει, το Κράτος χρησιμοποιεί.
Η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι το Κράτος μπορεί να τα καταφέρει πολύ καλύτερα ως ιδιοκτήτης-διαχειριστής παρά ως ιδιοκτήτης-εκμεταλλευτής. Δίδοντας το προϊόν σε ιδιώτες δίνει κίνητρα για βιώσιμη διαχείριση, λιγότερη κομματική σκοπιά και λιγότερο δημόσιο.
Μου άρεσε πολύ ο τρόπος με τον οποίο η αγορά προβληματίζεται για το πώς μπορεί να καλύψει τις νέες ανάγκες. Δείχνει μία ζωντανή αγορά που την ενδιαφέρουν νέες ευκαιρίες και νέες δυνατότητες που μπορεί να προσφέρει η Ελλάδα.
Μου άρεσε που έχει αποενοχοποιηθεί η σχέση Κράτους-ιδιώτη. Κάποιος αν μπορεί με θεμιτό και χρηστό τρόπο να γίνει πλουσιότερος μέσω ενός κοινού έργου δεν αποτελεί έγκλημα, αποτελεί εξέλιξη.
Αυτό που μου έλειψε ήταν η θεωρητική προσέγγιση. Όχι γιατί δεν υπήρχε λίστα έργων, υπήρχε και συζητήθηκε συγκεκριμένη λίστα. Μου έλειψε η έλλειψη σαφής στρατηγικής από πλευράς Κράτους για τα έργα που θα θέλουμε στο μέλλον.
Πρόσφατα από πληροφόρηση που είχα έμαθα ότι προγραμματίζεται ένα Στρατηγικό Πλαίσιο για τα μελλοντικά έργα που θα γίνουν στο Σιδηρόδρομο και έκανα το σταυρό μου. Συνήθως στην Ελλάδα προχωρούν έργα μέσα από ένα στενό περιβάλλον Δημόσιων Εταιρειών που δεν αποτελούν Κρατική συνέχεια μιας διαρκούς πολιτικής ανάπτυξης προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση αλλά μεμονωμένες επιθυμίες Δημόσιων Εταιρειών που θέλουν να κάνουν έργα πολλές φορές ασύνδετα με το γενικότερο πλαίσιο ανάπτυξης που θέλουμε ως χώρα.
Το ίδιο πρόβλημα υπήρχε και στη συγκεκριμένη εκδήλωση. Για να εξηγούμαι, δεν ήταν πρόβλημα της εκδήλωσης. Είναι ένα γενικότερο πρόβλημα που είναι υπαρκτό. Ποια πολιτική λοιπόν έχουμε για τα μελλοντικά έργα; Στρατηγικά ποια έργα θέλουμε να προωθηθούν; Πόσο τα έχουμε εντάξει σε διαβούλευση με την κοινωνία; Η κοινωνία θα τα χρησιμοποιήσει, άρα πρέπει να έχει λόγο και άποψη.
Το συνηθέστερο στη χώρα είναι πως απλά θα ανακοινωθούν μια μέρα. Και αυτό από τη μία πλευρά είναι απογοητευτικό. Για αυτό βλέπουμε τις αντιδράσεις κατόπιν εορτής. Δε θα αναφερθώ συγκεκριμένα αλλά μπορείτε στην καθημερινή ειδησεογραφία να διαβάσετε για αντιδράσεις στο τάδε έργο και ενστάσεις, προσφυγές κ.λ.π
Μία στρατηγική πολιτική έργων στις μεταφορές, τις συγκοινωνίες, τα δίκτυα με ανοιχτή διαβούλευση και πνεύμα μακροπρόθεσμης πολιτικής η οποία θα λειτουργούσε ως φυσική συνέχεια του κράτους από Κυβέρνηση σε Κυβέρνηση (όπως άλλωστε γίνεται στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης) θα λειτουργούσε πολύ πιο θετικά στη σχέση της εκάστοτε Κυβέρνησης με τον πολίτη.
Τελικά από αυτό το Φόρουμ, το εξαιρετικά ενδιαφέρον κρατώ τα καλά. Είδα μία φλόγα η οποία υποβόσκει και θέλει να συμμετάσχει στο αύριο της χώρας. Είδα ανθρώπους να ζητούν διέξοδο σε προβλήματα που δεν είναι αποκλειστικά δικά τους. Είδα ένα παράθυρο σε μία καλύτερη διαχείριση πόρων-έργων που θα ευεργετήσει τελικά το σύνολο του Κράτους. Αν καταφέρουμε και πάμε και ένα βήμα μπροστά το σύγχρονο κράτος, είμαι σίγουρος ότι η κρίση που υπάρχει και είναι εδώ χρόνο με το χρόνο θα θαμπώνει όλο και πιο πολύ μέχρι να τη σβήσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου