κείμενο από το ypodomes.com
Πάει, τελειώσαμε με τις εκλογές, το αποτέλεσμα της κάλπης είναι γνωστό και τώρα τα κεφάλια μέσα. Αυτό που τώρα έχει σημασία είναι το αύριο. Πως θα αντιμετωπιστούν τα μεγάλα θέματα των υποδομών; Εκείνων που κατασκευάζονται, εκείνων που λειτουργούν και εκείνων που πρόκειται να κατασκευαστούν.
Το 2015 είναι μέχρι τώρα μία πραγματικά κακή χρονιά για τα έργα. Αυτό το τρίμηνο όμως που απομένει για να αξιολογήσουμε όλη τη χρονιά είναι εκείνο που μπορεί να αλλάξει τον ρου των πραγμάτων.
Το Υπουργείο Υποδομών καλείται να κλείσει άμεσα τα προβλήματα στους αυτοκινητόδρομους και στο καρκίνωμα του Μετρό Θεσσαλονίκης. Αυτή η 6αδα έργων όταν μπει σε μία κανονικότητα θα αλλάξει από μόνη της την τύχη πολλών άλλων έργων.
Επίσης είναι εξίσου σημαντικό να δούμε τις χρηματοδοτήσεις να ομαλοποιούνται για υπάρξει ολοκλήρωση σε σειρά από έργα. Αυτά δεν είναι κινήσεις που θα γίνουν από τη μία μέρα στην άλλη. Χρειάζεται όμως ταχύτητα, σχέδιο και κυρίως στόχος.
Όλα τα παραπάνω αφορούν μόνο ένα μικρό τμήμα των θεμάτων που θα καλεστεί το Υπ.Υποδομών να δώσει επιτυχημένες εξετάσεις. Έχουμε το θηριώδες θέμα του θεσμικού πλαισίου παραγωγής και εκτέλεσης των δημόσιων έργων που θέλει αλλαγή εκ βάθρων.
Αν συνεχίσουμε με τον ίδιο τρόπο να κάνουμε έργα, τα σημερινά προβλήματα απλά θα μεταφερθούν και στα μελλοντικά έργα. Το φλέγον θέμα των απαλλοτριώσεων, της αρχαιολογίας, του κακού συντονισμού με Περιφέρειες, Δήμους και Διαχειριστικές αρχές πρέπει να λυθεί στη ρίζα του προβλήματος.
Ξέρετε, σήμερα αν θέλει κάποιος ακόμα και κακόβουλα να χτυπήσει ένα έργα, μπορεί να βγει και να πει ότι το τάδε έργο θα καθυστερήσει γιατί έχει πολλά προβλήματα, ακόμα και αν δεν έχει πληροφόρηση, θα έχει τελικά δίκιο.
Γιατί λόγω των δομικών προβλημάτων στην εκτέλεση των έργων γνωρίζουμε εκ των προτέρων ότι ένα έργο ποτέ δεν θα τελειώσει στην ώρα του. Όταν σπανίως γίνεται αυτό είναι η περίφημη "εξαίρεση του κανόνα".
Αυτό όμως που είναι ιδιαίτερα κρίσιμο είναι πως όλη αυτή η κατάσταση έχει τεράστιο κόστος για το Δημόσιο, κόστος που θα μπορούσε να μεταφραστεί πολύ απλά σε άλλα έργα.
Σήμερα κόβονται έργα από το νέο ΕΣΠΑ όχι μόνο λόγω περιορισμένων κονδυλίων αλλά γιατί πολλά από τα σημερινά έργα θα "καπαρώσουν" μεγάλο μέρος των διαθέσιμων χρημάτων και αντίστοιχα "τρώνε θέσεις" από νέα έργα.
Αυτός ο φαύλος κύκλος είναι μία απόλυτη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στα έργα της χώρας εδώ και 20 χρόνια. Η μιζέρια με την οποία αντιμετωπίζεται το όλο θέμα είναι επίσης ενδεικτική της μοίρας πολλών έργων που φτάνουν να κατασκευάζονται.
Άρα, η ρίζα του προβλήματος είναι κυρίως το δεδομένο των πραγμάτων. Είναι κρίσιμο πριν ξεκινήσει ένα έργο να έχουμε σωστές τεκμηριωμένες μελέτες με ευθύνη του μελετητή κατά τη διάρκεια του έργου, να είναι εκτελεσμένες οι απαλλοτριώσεις ή να υπάρχει ένα απόλυτα αυστηρό χρονικό πλαίσιο ολοκλήρωσης τους.
Να υπάρχει πιο μεγάλος εναγκαλισμός με τις αρχαιολογικές υπηρεσίες για την ανάδειξη από τη μία σπουδαίων αρχαιοτήτων αλλά και προφύλαξη του έργου από αέναες έρευνες. Θα μπορούσε να υπάρχει χρονική αναστολή στο χρονοδιάγραμμα του έργου όταν μία ανασκαφή χρονίζει.
Θα πρέπει οι μελέτες εφαρμογής και όλες οι περιφερειακές μελέτες όταν ξεκινά το έργο να έχουν ήδη εγκριθεί από τις εκάστοτε υπηρεσίες.
Αυτά είναι η κορυφή ενός παγόβουνου που δηλητηριάζει εδώ και χρόνια τα έργα, έχει δημιουργήσει τον μύθο των "κακών εργολάβων" και του "καλού κράτους". Είναι ευθύνη του Κράτους να δημιουργήσει σταθερές αδιάβλητες δομές που θα εξελίσσονται με τα χρόνια ούτως ώστε να εξυγιανθεί το σημερινό προβληματικό καθεστώς που διέπει τα έργα.
Αν αντί για όλα τα παραπάνω και πολλά ακόμα, έχουμε απλά μία δημοπράτηση νέας γενιάς έργων θα έχουμε μία ακόμα επανάληψη των σημερινών προβλημάτων. Προβλημάτων που δεν θέλουμε να έχουμε στο μέλλον, έτσι δεν είναι;
Πάει, τελειώσαμε με τις εκλογές, το αποτέλεσμα της κάλπης είναι γνωστό και τώρα τα κεφάλια μέσα. Αυτό που τώρα έχει σημασία είναι το αύριο. Πως θα αντιμετωπιστούν τα μεγάλα θέματα των υποδομών; Εκείνων που κατασκευάζονται, εκείνων που λειτουργούν και εκείνων που πρόκειται να κατασκευαστούν.
Το 2015 είναι μέχρι τώρα μία πραγματικά κακή χρονιά για τα έργα. Αυτό το τρίμηνο όμως που απομένει για να αξιολογήσουμε όλη τη χρονιά είναι εκείνο που μπορεί να αλλάξει τον ρου των πραγμάτων.
Το Υπουργείο Υποδομών καλείται να κλείσει άμεσα τα προβλήματα στους αυτοκινητόδρομους και στο καρκίνωμα του Μετρό Θεσσαλονίκης. Αυτή η 6αδα έργων όταν μπει σε μία κανονικότητα θα αλλάξει από μόνη της την τύχη πολλών άλλων έργων.
Επίσης είναι εξίσου σημαντικό να δούμε τις χρηματοδοτήσεις να ομαλοποιούνται για υπάρξει ολοκλήρωση σε σειρά από έργα. Αυτά δεν είναι κινήσεις που θα γίνουν από τη μία μέρα στην άλλη. Χρειάζεται όμως ταχύτητα, σχέδιο και κυρίως στόχος.
Όλα τα παραπάνω αφορούν μόνο ένα μικρό τμήμα των θεμάτων που θα καλεστεί το Υπ.Υποδομών να δώσει επιτυχημένες εξετάσεις. Έχουμε το θηριώδες θέμα του θεσμικού πλαισίου παραγωγής και εκτέλεσης των δημόσιων έργων που θέλει αλλαγή εκ βάθρων.
Αν συνεχίσουμε με τον ίδιο τρόπο να κάνουμε έργα, τα σημερινά προβλήματα απλά θα μεταφερθούν και στα μελλοντικά έργα. Το φλέγον θέμα των απαλλοτριώσεων, της αρχαιολογίας, του κακού συντονισμού με Περιφέρειες, Δήμους και Διαχειριστικές αρχές πρέπει να λυθεί στη ρίζα του προβλήματος.
Ξέρετε, σήμερα αν θέλει κάποιος ακόμα και κακόβουλα να χτυπήσει ένα έργα, μπορεί να βγει και να πει ότι το τάδε έργο θα καθυστερήσει γιατί έχει πολλά προβλήματα, ακόμα και αν δεν έχει πληροφόρηση, θα έχει τελικά δίκιο.
Γιατί λόγω των δομικών προβλημάτων στην εκτέλεση των έργων γνωρίζουμε εκ των προτέρων ότι ένα έργο ποτέ δεν θα τελειώσει στην ώρα του. Όταν σπανίως γίνεται αυτό είναι η περίφημη "εξαίρεση του κανόνα".
Αυτό όμως που είναι ιδιαίτερα κρίσιμο είναι πως όλη αυτή η κατάσταση έχει τεράστιο κόστος για το Δημόσιο, κόστος που θα μπορούσε να μεταφραστεί πολύ απλά σε άλλα έργα.
Σήμερα κόβονται έργα από το νέο ΕΣΠΑ όχι μόνο λόγω περιορισμένων κονδυλίων αλλά γιατί πολλά από τα σημερινά έργα θα "καπαρώσουν" μεγάλο μέρος των διαθέσιμων χρημάτων και αντίστοιχα "τρώνε θέσεις" από νέα έργα.
Αυτός ο φαύλος κύκλος είναι μία απόλυτη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στα έργα της χώρας εδώ και 20 χρόνια. Η μιζέρια με την οποία αντιμετωπίζεται το όλο θέμα είναι επίσης ενδεικτική της μοίρας πολλών έργων που φτάνουν να κατασκευάζονται.
Άρα, η ρίζα του προβλήματος είναι κυρίως το δεδομένο των πραγμάτων. Είναι κρίσιμο πριν ξεκινήσει ένα έργο να έχουμε σωστές τεκμηριωμένες μελέτες με ευθύνη του μελετητή κατά τη διάρκεια του έργου, να είναι εκτελεσμένες οι απαλλοτριώσεις ή να υπάρχει ένα απόλυτα αυστηρό χρονικό πλαίσιο ολοκλήρωσης τους.
Να υπάρχει πιο μεγάλος εναγκαλισμός με τις αρχαιολογικές υπηρεσίες για την ανάδειξη από τη μία σπουδαίων αρχαιοτήτων αλλά και προφύλαξη του έργου από αέναες έρευνες. Θα μπορούσε να υπάρχει χρονική αναστολή στο χρονοδιάγραμμα του έργου όταν μία ανασκαφή χρονίζει.
Θα πρέπει οι μελέτες εφαρμογής και όλες οι περιφερειακές μελέτες όταν ξεκινά το έργο να έχουν ήδη εγκριθεί από τις εκάστοτε υπηρεσίες.
Αυτά είναι η κορυφή ενός παγόβουνου που δηλητηριάζει εδώ και χρόνια τα έργα, έχει δημιουργήσει τον μύθο των "κακών εργολάβων" και του "καλού κράτους". Είναι ευθύνη του Κράτους να δημιουργήσει σταθερές αδιάβλητες δομές που θα εξελίσσονται με τα χρόνια ούτως ώστε να εξυγιανθεί το σημερινό προβληματικό καθεστώς που διέπει τα έργα.
Αν αντί για όλα τα παραπάνω και πολλά ακόμα, έχουμε απλά μία δημοπράτηση νέας γενιάς έργων θα έχουμε μία ακόμα επανάληψη των σημερινών προβλημάτων. Προβλημάτων που δεν θέλουμε να έχουμε στο μέλλον, έτσι δεν είναι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου