κείμενο από το ypodomes.com
Η φετινή χρονιά είναι πράγματι ένα έτος καμπής. Όχι μόνο γιατί φέτος θα καθοριστεί αν θα τελειώνουμε με την συνεχή πτώση και την ύφεση και θα θέσουμε βάσεις για την ανάπτυξη. Είναι και μία χρονιά που πρέπει να εφαρμοστούν οι αλλαγές που απαιτήθηκαν και να λειτουργήσουν σε ένα κράτος που είναι μεταξύ σφύρας και άκμονος.
Ένα από τα χρόνια προβλήματα στον χώρο της ελληνικής κατασκευής που μοιάζει με καρκίνωμα είναι η μόνιμη καθυστέρηση των έργων υποδομής. Σχεδόν στο σύνολο τους τα έργα στην κατασκευαστική περίοδο για τον ένα ή τον άλλο λόγο καθυστερούν και χρονίζουν.
Υπάρχουν έργα που ξεκίνησαν να κατασκευάζονται από ένα ανάδοχο πέρασαν χρόνια χωρίς να έχει ολοκληρωθεί το έργο, ακολούθησε η έκπτωση του αναδόχου, επιλέχθηκε νέος ανάδοχος και η καθυστέρηση συνεχίστηκε γιατί και ο νέος ανάδοχος έχει προβλήματα!
Ένα τέτοιο παράδειγμα αποτελεί το έργο στον κάθετο άξονα της Εγνατίας Ορμένιο-Αρδάνιο που ξεκίνησε το 2002 και αντί να ολοκληρωθεί το 2005 βρισκόμαστε στο 2013 και το έργο δεν προβλέπεται να παραδοθεί εντός της χρονιάς καθώς ο νέος ανάδοχος έχει οικονομικά προβλήματα.
Τα χρόνια προβλήματα στα έργα παρατηρούνται αλλά δεν αντιμετωπίζονται. Αυτό επιφέρει μεγάλη οικονομική επιβάρυνση στο Ελληνικό Δημόσιο, αναστάτωση στην κοινωνία, αρνητική δημοσιότητα για το έργο αλλά και για την πολιτική που ασκείται. Ακόμα και η εταιρεία που το κατασκευάζει σταματά να έχει έσοδα όταν το έργο δεν προχωρά.
Πρόκειται ίσως για την σοβαρότερη παθογένεια της ελληνικής κατασκευαστικής κοινότητας που δεν έχει λυθεί μέχρι σήμερα. Τα χρονοδιαγράμματα στις δημοπρατήσεις είναι «λάστιχο» που τραβιέται ανάλογα με το πρόβλημα το οποίο παρουσιάζεται.
Αν μία αποφασιστική Κυβέρνηση θέσπιζε και εφάρμοζε αυστηρούς κανόνες στην εκτέλεση των Δημόσιων έργων, τότε θα υπήρχαν καλύτερα αποτελέσματα, πιο αποτελεσματικές προθεσμίες και καλύτερη εικόνα για την παραγωγή έργων στην χώρα μας.
Άλλο ένα μείον βρίσκεται στην απόδοση ευθυνών και την σχολαστική εκτέλεση τους. Εδώ και χρόνια βλέπουμε για έργα τα οποία εκτελούνται αλλά καθυστερούν. Τα αιτήματα των τεχνικών εταιρειών γίνονται δεκτά και η παράταση των προθεσμιών ολοκλήρωσης έργων είναι συνεχής.
Ποιος έχει κατηγορηθεί ή έχει αναλάβει την ευθύνη για αυτές τις καθυστερήσεις; Μάλλον κανείς και εδώ κρύβεται ένα μεγάλο εργοστάσιο παραγωγής συνεχόμενων παρατάσεων που συνήθως εγείρει οικονομικές απαιτήσεις των εταιρειών σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου.
Εδώ θα πρέπει να πούμε πως σε μία τέτοια σχέση δεν φταίει η εταιρεία που ζητά, αλλά το κράτος που όντας τόσο διάτρητο αφήνει να συμβαίνει συνεχώς. Θα έπρεπε να υπάρχουν ποινές που να εφαρμόζονται, για εκείνους που δεν φρόντισαν το έργο που πρόκειται να εκτελεστεί να μην έχει εμπόδια (συνήθως σε μελέτες, άδειες) δίνοντας το πάτημα στις εταιρείες να ζητήσουν έξτρα χρήμα και χρόνο, και ποινές στις εταιρείες όταν καθυστερούν συνεχώς στα έργα που αναλαμβάνουν και αυτό φανερώνει δόλο ή αδυναμία.
Θα πρέπει να αντιληφθούμε πως το πάρτι δεν μπορεί να συνεχιστεί επ` άπειρον, τη στιγμή που η μισή κοινωνία βρίσκεται στο φάσμα της φτώχειας και της ανεργίας. Η τάξη στα έργα είναι επιβεβλημένη και πρέπει να κάποια στιγμή να βλέπουμε τα έργα να ολοκληρώνονται.
Είμαστε στο σημείο που ξέρουμε να κάνουμε μελέτες, να δημοπρατούμε, να αναθέτουμε αλλά όταν φτάνουμε στην κατασκευή ξεχνάμε τι θα πει χρόνος και χρήμα. Και σήμερα δεν έχουμε την πολυτέλεια ούτε στο ένα, ούτε στο άλλο.
Η φετινή χρονιά είναι πράγματι ένα έτος καμπής. Όχι μόνο γιατί φέτος θα καθοριστεί αν θα τελειώνουμε με την συνεχή πτώση και την ύφεση και θα θέσουμε βάσεις για την ανάπτυξη. Είναι και μία χρονιά που πρέπει να εφαρμοστούν οι αλλαγές που απαιτήθηκαν και να λειτουργήσουν σε ένα κράτος που είναι μεταξύ σφύρας και άκμονος.
Ένα από τα χρόνια προβλήματα στον χώρο της ελληνικής κατασκευής που μοιάζει με καρκίνωμα είναι η μόνιμη καθυστέρηση των έργων υποδομής. Σχεδόν στο σύνολο τους τα έργα στην κατασκευαστική περίοδο για τον ένα ή τον άλλο λόγο καθυστερούν και χρονίζουν.
Υπάρχουν έργα που ξεκίνησαν να κατασκευάζονται από ένα ανάδοχο πέρασαν χρόνια χωρίς να έχει ολοκληρωθεί το έργο, ακολούθησε η έκπτωση του αναδόχου, επιλέχθηκε νέος ανάδοχος και η καθυστέρηση συνεχίστηκε γιατί και ο νέος ανάδοχος έχει προβλήματα!
Ένα τέτοιο παράδειγμα αποτελεί το έργο στον κάθετο άξονα της Εγνατίας Ορμένιο-Αρδάνιο που ξεκίνησε το 2002 και αντί να ολοκληρωθεί το 2005 βρισκόμαστε στο 2013 και το έργο δεν προβλέπεται να παραδοθεί εντός της χρονιάς καθώς ο νέος ανάδοχος έχει οικονομικά προβλήματα.
Τα χρόνια προβλήματα στα έργα παρατηρούνται αλλά δεν αντιμετωπίζονται. Αυτό επιφέρει μεγάλη οικονομική επιβάρυνση στο Ελληνικό Δημόσιο, αναστάτωση στην κοινωνία, αρνητική δημοσιότητα για το έργο αλλά και για την πολιτική που ασκείται. Ακόμα και η εταιρεία που το κατασκευάζει σταματά να έχει έσοδα όταν το έργο δεν προχωρά.
Πρόκειται ίσως για την σοβαρότερη παθογένεια της ελληνικής κατασκευαστικής κοινότητας που δεν έχει λυθεί μέχρι σήμερα. Τα χρονοδιαγράμματα στις δημοπρατήσεις είναι «λάστιχο» που τραβιέται ανάλογα με το πρόβλημα το οποίο παρουσιάζεται.
Αν μία αποφασιστική Κυβέρνηση θέσπιζε και εφάρμοζε αυστηρούς κανόνες στην εκτέλεση των Δημόσιων έργων, τότε θα υπήρχαν καλύτερα αποτελέσματα, πιο αποτελεσματικές προθεσμίες και καλύτερη εικόνα για την παραγωγή έργων στην χώρα μας.
Άλλο ένα μείον βρίσκεται στην απόδοση ευθυνών και την σχολαστική εκτέλεση τους. Εδώ και χρόνια βλέπουμε για έργα τα οποία εκτελούνται αλλά καθυστερούν. Τα αιτήματα των τεχνικών εταιρειών γίνονται δεκτά και η παράταση των προθεσμιών ολοκλήρωσης έργων είναι συνεχής.
Ποιος έχει κατηγορηθεί ή έχει αναλάβει την ευθύνη για αυτές τις καθυστερήσεις; Μάλλον κανείς και εδώ κρύβεται ένα μεγάλο εργοστάσιο παραγωγής συνεχόμενων παρατάσεων που συνήθως εγείρει οικονομικές απαιτήσεις των εταιρειών σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου.
Εδώ θα πρέπει να πούμε πως σε μία τέτοια σχέση δεν φταίει η εταιρεία που ζητά, αλλά το κράτος που όντας τόσο διάτρητο αφήνει να συμβαίνει συνεχώς. Θα έπρεπε να υπάρχουν ποινές που να εφαρμόζονται, για εκείνους που δεν φρόντισαν το έργο που πρόκειται να εκτελεστεί να μην έχει εμπόδια (συνήθως σε μελέτες, άδειες) δίνοντας το πάτημα στις εταιρείες να ζητήσουν έξτρα χρήμα και χρόνο, και ποινές στις εταιρείες όταν καθυστερούν συνεχώς στα έργα που αναλαμβάνουν και αυτό φανερώνει δόλο ή αδυναμία.
Θα πρέπει να αντιληφθούμε πως το πάρτι δεν μπορεί να συνεχιστεί επ` άπειρον, τη στιγμή που η μισή κοινωνία βρίσκεται στο φάσμα της φτώχειας και της ανεργίας. Η τάξη στα έργα είναι επιβεβλημένη και πρέπει να κάποια στιγμή να βλέπουμε τα έργα να ολοκληρώνονται.
Είμαστε στο σημείο που ξέρουμε να κάνουμε μελέτες, να δημοπρατούμε, να αναθέτουμε αλλά όταν φτάνουμε στην κατασκευή ξεχνάμε τι θα πει χρόνος και χρήμα. Και σήμερα δεν έχουμε την πολυτέλεια ούτε στο ένα, ούτε στο άλλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου