κείμενο από το ypodomes.com
Το 2013 μέχρι τώρα μας έχει επιφυλάξει αρκετές εξελίξεις. Στην Ελλάδα της κρίσης, της 6ης χρονιάς κρίσης μπορούμε πια να πούμε ότι κάτι θετικό υπάρχει. Μπορεί ακόμα να μην είναι ορατό στη μεγάλη μάζα αλλά θα γίνει.
Η αντίστροφη μέτρηση προς την ανάπτυξη είναι γεγονός. Αυτό δεν θα πάρει ούτε μία μέρα, ούτε ένα μήνα, ούτε ένα χρόνο. Όλοι εμείς που έχουμε επιμείνει πως η Ελλάδα θα νικήσει την κρίση μέσα από την ανάπτυξη επιμένουμε και σήμερα αλλά πλέον είναι γεγονός πως η πολιτική τάξη ενισχύει όλο και περισσότερο αυτή την τάση.
Κάποιος μπορεί να πει πως η προσωπική του ζωή παραμένει χάλια, τα οικονομικά είναι σε θλιβερή κατάσταση και το ίδιο συμβαίνει και στον περίγυρο του αλλά και γενικότερα. Και είναι γεγονός. Η πτώση είναι πολύ πιο εύκολη ενώ η άνοδος είναι δύσκολη και απαιτητική.
Σε όλη αυτή την διαδρομή από τον Μάιο του 2010 όταν μπήκαμε στην περιπέτεια των Μνημονίων είδαμε και βιώσαμε πολλά. Η κατάρρευση της οικονομίας έφερε κατάρρευση της μεσαίας τάξης στη χώρα. Η Ελλάδα ήταν κοινό μυστικό ότι τα τελευταία χρόνια είχε ίσως την μεγαλύτερη μεσαία τάξη αναλογικά με τον πληθυσμό της.
Έτσι η κατάρρευση αυτή συμπαρέσυρε σχεδόν τα πάντα. Ακόμα και την ισχυρή ανώτερη –οικονομικά- τάξη της χώρας. Πρέπει όμως να πούμε πως έγιναν και πολλά από τότε. Ο αρρωστημένος δημόσιος τομέας, η πλήρης εξάρτηση της επιχειρηματικότητας από το Δημόσιο και η απίθανη σπατάλη μειώθηκαν. Μαζί με αυτή επλήγησαν μισθοί, συντάξεις και κυρίως η περηφάνια μας.
Σήμερα όμως είναι ορατό ότι η πορεία προς την ανάπτυξη είναι γεγονός. Όμως πρέπει πρώτα για να φτάσουμε σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης να μηδενίσουμε την ύφεση. Να περάσουμε δηλαδή από τα -8, τα -6, τα -4, σε θετικά πρόσημα. Από αυτή την σκοπιά είμαστε ήδη σε θετική πορεία.
Το φρενάρισμα της ανεργίας, οι αποκρατικοποιήσεις, η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και της καινοτομίας, ο πολλαπλασιασμός των μεγάλων έργων και υποδομών, η εκμετάλλευση των κοινοτικών κονδυλίων αλλά κυρίως η εφευρετικότητα και η μαχητικότητα των Ελλήνων θα φέρουν αποτελέσματα. Είμαι 100% σίγουρος για αυτό.
Επειδή όμως δεν ζούμε κάποια ταινία με happy end αλλά ένα πόλεμο (οικονομικό) στον οποίο πρέπει να βγούμε νικητές η προσπάθεια θα είναι μακρόχρονη και δύσκολη. Ένα από τα πράγματα που έχω θαυμάσει αυτά τα χρόνια της κρίσης είναι ο τρόπος αντίδρασης του λαού μας.
Μιλάω όμως για τους πολίτες της χώρας μας. Φοβερή αλληλεγγύη, απίστευτη στήριξη. Η οικογένεια έπαιξε τον βασικότερο ρόλο και η δομή της Ελληνικής κοινωνίας αυτή τη φορά βοήθησε στο να μην διαλυθεί ο κοινωνικός ιστός και να μην ζήσουμε καταστάσεις άλλων ετών. Τα μπράβο λοιπόν ανήκουν σε εμάς πρώτα από όλα.
Πριν από μερικές μέρες ο Υπουργός Οικονομικών κος Στουρνάρας μίλησε σε ξένο δίκτυο και αυτό που εντυπωσίασε τον δημοσιογράφο (που έκανε και σχετική ερώτηση) είναι γιατί δεν αντιδρά ο κόσμος! Όλοι ήταν σίγουροι για την κοινωνική έκρηξη, ακόμα και Έλληνες δημοσιογράφοι επένδυαν σε αυτό το σενάριο.
Νομίζω πως η απάντηση είναι πολύ απλή τελικά. Οι θυσίες που έχουμε κάνει όλοι είναι μία επένδυση για το αύριο της χώρας μας. Αν κλωτσήσουμε τις θυσίες μας, θα σπαταλήσουμε (για μία ακόμα φορά ιστορικά) την δυνατότητα να επιστρέψουμε σε καλύτερες μέρες. Και με απίστευτη υπομονή και επιμονή περιμένουμε αυτή την καλύτερη μέρα. Αλήθεια πόσοι λαοί έχουν την σοφία και την ωριμότητα να πράξουν έτσι, με τον τρόπο που έπραξε ο δικός μας λαός;
Είναι και η ευκαιρία να επαινέσουμε και λίγο τους εαυτούς μας. Και όταν έρθει μία καλύτερη μέρα θα ξέρουμε πως οφείλετε σε εμάς. Μπορεί να μας ειρωνεύτηκαν, να μας λοιδόρησαν, να επένδυσαν στην καταστροφή μας, όμως και πάλι εμείς θα είμαστε νικητές της ιστορίας. Και θα δίνουμε μαθήματα όχι πλέον προς αποφυγή αλλά προς μίμηση.
Το 2013 μέχρι τώρα μας έχει επιφυλάξει αρκετές εξελίξεις. Στην Ελλάδα της κρίσης, της 6ης χρονιάς κρίσης μπορούμε πια να πούμε ότι κάτι θετικό υπάρχει. Μπορεί ακόμα να μην είναι ορατό στη μεγάλη μάζα αλλά θα γίνει.
Η αντίστροφη μέτρηση προς την ανάπτυξη είναι γεγονός. Αυτό δεν θα πάρει ούτε μία μέρα, ούτε ένα μήνα, ούτε ένα χρόνο. Όλοι εμείς που έχουμε επιμείνει πως η Ελλάδα θα νικήσει την κρίση μέσα από την ανάπτυξη επιμένουμε και σήμερα αλλά πλέον είναι γεγονός πως η πολιτική τάξη ενισχύει όλο και περισσότερο αυτή την τάση.
Κάποιος μπορεί να πει πως η προσωπική του ζωή παραμένει χάλια, τα οικονομικά είναι σε θλιβερή κατάσταση και το ίδιο συμβαίνει και στον περίγυρο του αλλά και γενικότερα. Και είναι γεγονός. Η πτώση είναι πολύ πιο εύκολη ενώ η άνοδος είναι δύσκολη και απαιτητική.
Σε όλη αυτή την διαδρομή από τον Μάιο του 2010 όταν μπήκαμε στην περιπέτεια των Μνημονίων είδαμε και βιώσαμε πολλά. Η κατάρρευση της οικονομίας έφερε κατάρρευση της μεσαίας τάξης στη χώρα. Η Ελλάδα ήταν κοινό μυστικό ότι τα τελευταία χρόνια είχε ίσως την μεγαλύτερη μεσαία τάξη αναλογικά με τον πληθυσμό της.
Έτσι η κατάρρευση αυτή συμπαρέσυρε σχεδόν τα πάντα. Ακόμα και την ισχυρή ανώτερη –οικονομικά- τάξη της χώρας. Πρέπει όμως να πούμε πως έγιναν και πολλά από τότε. Ο αρρωστημένος δημόσιος τομέας, η πλήρης εξάρτηση της επιχειρηματικότητας από το Δημόσιο και η απίθανη σπατάλη μειώθηκαν. Μαζί με αυτή επλήγησαν μισθοί, συντάξεις και κυρίως η περηφάνια μας.
Σήμερα όμως είναι ορατό ότι η πορεία προς την ανάπτυξη είναι γεγονός. Όμως πρέπει πρώτα για να φτάσουμε σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης να μηδενίσουμε την ύφεση. Να περάσουμε δηλαδή από τα -8, τα -6, τα -4, σε θετικά πρόσημα. Από αυτή την σκοπιά είμαστε ήδη σε θετική πορεία.
Το φρενάρισμα της ανεργίας, οι αποκρατικοποιήσεις, η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και της καινοτομίας, ο πολλαπλασιασμός των μεγάλων έργων και υποδομών, η εκμετάλλευση των κοινοτικών κονδυλίων αλλά κυρίως η εφευρετικότητα και η μαχητικότητα των Ελλήνων θα φέρουν αποτελέσματα. Είμαι 100% σίγουρος για αυτό.
Επειδή όμως δεν ζούμε κάποια ταινία με happy end αλλά ένα πόλεμο (οικονομικό) στον οποίο πρέπει να βγούμε νικητές η προσπάθεια θα είναι μακρόχρονη και δύσκολη. Ένα από τα πράγματα που έχω θαυμάσει αυτά τα χρόνια της κρίσης είναι ο τρόπος αντίδρασης του λαού μας.
Μιλάω όμως για τους πολίτες της χώρας μας. Φοβερή αλληλεγγύη, απίστευτη στήριξη. Η οικογένεια έπαιξε τον βασικότερο ρόλο και η δομή της Ελληνικής κοινωνίας αυτή τη φορά βοήθησε στο να μην διαλυθεί ο κοινωνικός ιστός και να μην ζήσουμε καταστάσεις άλλων ετών. Τα μπράβο λοιπόν ανήκουν σε εμάς πρώτα από όλα.
Πριν από μερικές μέρες ο Υπουργός Οικονομικών κος Στουρνάρας μίλησε σε ξένο δίκτυο και αυτό που εντυπωσίασε τον δημοσιογράφο (που έκανε και σχετική ερώτηση) είναι γιατί δεν αντιδρά ο κόσμος! Όλοι ήταν σίγουροι για την κοινωνική έκρηξη, ακόμα και Έλληνες δημοσιογράφοι επένδυαν σε αυτό το σενάριο.
Νομίζω πως η απάντηση είναι πολύ απλή τελικά. Οι θυσίες που έχουμε κάνει όλοι είναι μία επένδυση για το αύριο της χώρας μας. Αν κλωτσήσουμε τις θυσίες μας, θα σπαταλήσουμε (για μία ακόμα φορά ιστορικά) την δυνατότητα να επιστρέψουμε σε καλύτερες μέρες. Και με απίστευτη υπομονή και επιμονή περιμένουμε αυτή την καλύτερη μέρα. Αλήθεια πόσοι λαοί έχουν την σοφία και την ωριμότητα να πράξουν έτσι, με τον τρόπο που έπραξε ο δικός μας λαός;
Είναι και η ευκαιρία να επαινέσουμε και λίγο τους εαυτούς μας. Και όταν έρθει μία καλύτερη μέρα θα ξέρουμε πως οφείλετε σε εμάς. Μπορεί να μας ειρωνεύτηκαν, να μας λοιδόρησαν, να επένδυσαν στην καταστροφή μας, όμως και πάλι εμείς θα είμαστε νικητές της ιστορίας. Και θα δίνουμε μαθήματα όχι πλέον προς αποφυγή αλλά προς μίμηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου