κείμενο από το ypodomes.com
Πολλές φορές έχουμε ακούσει στις ειδήσεις για ταξίδια που γίνονται στην Ελλάδα από ηγέτες ξένων χωρών οι οποίοι στο πλαίσιο της επίσκεψης τους φέρνουν μαζί τους και επιθυμίες των εταιρειών της χώρας τους για έργα ή επενδύσεις στην χώρα μας.
Στο πιο πρόσφατο παράδειγμα που αφορά και εμάς είναι η επίσκεψη Ολάντ στην Αθήνα όπου ζητήθηκε να προχωρήσει η αποκρατικοποίηση τηςς ΕΕΣΤΥ (ή ROSCO) που διεκδικεί η Γαλλική εταιρεία Alstom. Πολλά είναι και τα παραδείγματα επισκέψεων ηγετών σε ξένες χώρες με το κλείσιμο επενδύσεων που φέρνει οφέλη και στις 2 πλευρές.
Στη δική μας χώρα το να βγει ο Πρωθυπουργός μας με κάποια επιχειρηματική αποστολή το έχουμε δει να γίνεται πολλές φορές (κυρίως στο πρόσφατο παρελθόν). Τις περισσότερες φορές αυτό γινόταν για εθιμοτυπικούς λόγους και όχι για ουσιαστιακούς.
Φανταστείτε για παράδειγμα να πήγαινε ταξίδι π.χ στη Ρουμανία ο Πρωθυπουργός και να ζητούσε να προχωρήσει γρήγορα ένας διαγωνισμός που είχε μειοδοτήσει ή είχε συμμετάσχει Ελληνική εταιρεία. Μέγα σκάνδαλο! Μέγα διαφθορά και όνειδος...
Αυτά γίνονται φυσικά σε προηγμένα κράτη όπου ο ηγέτης δεν έχει πρόβλημα στο να διεκδικήσει εξ ονόματος μιας επιχείρησης της χώρας του από τον ομόλογο του να σφραγιστεί μία συνεργασία γνωρίζοντας ότι αυτό αφορά και το γενικότερο καλό του Κράτους του.
Με τη λογική που έχουμε εμείς ούτε λόγος να γίνεται για κάτι τέτοιο. Έτσι σήμερα όλες οι επιτυχίες που έχουν να επιδείξουν οι ελληνικές εταιρείες στο εξωτερικό έχουν γίνει με τις δικές τους δυνάμεις, χωρίς την πολύτιμη στήριξη του ελληνικού κράτους.
Και πως να γίνει αυτό όταν η πολιτική σταθερότητα που χρειάζεται να έχει μία χώρα, έχει εκλείψει εδώ και 5 χρόνια από εδώ... Σε αυτή την προσπάθεια εξωστρέφειας όμως χρειάζεται μεγάλη αλλαγή ρότας.
Χρειάζεται να απενοχοποιήσουμε την σχέση Κράτους-επιχειρήσεων και την δυναμική που μπορούν να φέρουν οι εξωστρεφείς ελληνικές επιχειρήσεις έχοντας στο πλαί τους την εκάστοτε Κυβέρνηση.
Χρειάζεται το κράτος να επενοχοποιήσει την επιχειρηματικότητα και να δει την μεγάλη διαφορά όταν γίνεται από κοινού προσπάθεια.
ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΕΡΓΟΛΑΒΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ...ΑΛΛΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ
Ένα από τα επίθετα που με ενοχλούν πάρα πολύ είναι η στόχευση του τομέα των κατασκευών ως υπεύθυνου της διαφθοράς και της διαπλοκής που πλανάται πάνω από την Ελλάδα. Μάλιστα αυτό το διαφημίζουμε έτσι για να το γνωρίζουν όλοι, στα πέρατα του κόσμου.
Αλήθεια, σε ποια σοβαρή χώρα της Ευρώπης υπάρχει αυτή η πολεμική; Σήμερα με λίγα λόγια το να λέγεσαι "μεγαλοεργολάβος" είναι κάτι σαν βρισιά, σαν μίασμα. Αυτό λίγο αδυνατώ να το κατανοήσω. Αντίστοιχα υπάρχουν μεγαλοβιομήχανοι, μεγαλέμποροι, μεγαλοεφοπλιστές και πολλές άλλες κατηγορίες με το πρόσημο του μεγαλό...
Τα πυρά που έχουν δεχθεί όμως οι συγκεκριμένοι δεν έχουν προηγούμενο. Κατηγορούνται σχεδόν για κάθε προβληματική πτυχή στον τομέα των υποδομών και όχι μόνο. Το πιο ευφάνταστο είναι πως έχουν κατακτήσει το 80% των κατασκευών στους δημόσιους διαγωνισμούς. Αλήθεια σε άλλους κλάδους αντίστοιχα τι ποσοστό έχουν οι "μεγάλοι" και τι οι μικροί; Στο πεδίο των super markets ας πούμε...
Μάλιστα φτάσαμε να τους κατηγορούμε ότι δεν έχουν ..εξωστρέφεια χωρίς όμως να παρουσιάζεται κανένα στοιχείο. Η αλήθεια είναι στην κατηγορία των "μεγάλων" η εξωστρέφεια είναι γεγονός εδώ και χρόνια. Με μεγάλη επιτυχία μάλιστα, οι 3 μεγάλες τεχνικές εταιρείες της χώρας, ΑΚΤΩΡ, J&P, ΤΕΡΝΑ έχουν αναλάβει ή διεκδικούν πολύ μεγάλα projects τόσο στη γειτονιά των Βαλκανίων όσο και στο κατασκευαστικό Ελ Ντοράντο της εποχής που είναι η Μέση Ανατολή.
Τελικά αυτό που χρειάζεται να κάνουμε -και σε αυτό τον κλάδο- είναι να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε από κοινού. Αν συνεχίσουμε στο τι μας χωρίζει και στο τι μας διαχωρίζει, τότε πολύ απλά θα συνεχίσουμε να τρώμε τις σάρκες μας, ενόσω στην Ευρώπη γίνει πράξη η ανάκαμψη και τελικά το προσωνύμιο της Ψωροκώσταινας να έρθει και να κάτσει φαρδιά-πλατιά μπροστά μας. Το δυστύχημα σε αυτό τον τόπο είναι πως τελικά όσο και αν θέλουμε να το ξεφορτωθούμε το έχουμε στο DNA μας.
Πολλές φορές έχουμε ακούσει στις ειδήσεις για ταξίδια που γίνονται στην Ελλάδα από ηγέτες ξένων χωρών οι οποίοι στο πλαίσιο της επίσκεψης τους φέρνουν μαζί τους και επιθυμίες των εταιρειών της χώρας τους για έργα ή επενδύσεις στην χώρα μας.
Στο πιο πρόσφατο παράδειγμα που αφορά και εμάς είναι η επίσκεψη Ολάντ στην Αθήνα όπου ζητήθηκε να προχωρήσει η αποκρατικοποίηση τηςς ΕΕΣΤΥ (ή ROSCO) που διεκδικεί η Γαλλική εταιρεία Alstom. Πολλά είναι και τα παραδείγματα επισκέψεων ηγετών σε ξένες χώρες με το κλείσιμο επενδύσεων που φέρνει οφέλη και στις 2 πλευρές.
Στη δική μας χώρα το να βγει ο Πρωθυπουργός μας με κάποια επιχειρηματική αποστολή το έχουμε δει να γίνεται πολλές φορές (κυρίως στο πρόσφατο παρελθόν). Τις περισσότερες φορές αυτό γινόταν για εθιμοτυπικούς λόγους και όχι για ουσιαστιακούς.
Φανταστείτε για παράδειγμα να πήγαινε ταξίδι π.χ στη Ρουμανία ο Πρωθυπουργός και να ζητούσε να προχωρήσει γρήγορα ένας διαγωνισμός που είχε μειοδοτήσει ή είχε συμμετάσχει Ελληνική εταιρεία. Μέγα σκάνδαλο! Μέγα διαφθορά και όνειδος...
Αυτά γίνονται φυσικά σε προηγμένα κράτη όπου ο ηγέτης δεν έχει πρόβλημα στο να διεκδικήσει εξ ονόματος μιας επιχείρησης της χώρας του από τον ομόλογο του να σφραγιστεί μία συνεργασία γνωρίζοντας ότι αυτό αφορά και το γενικότερο καλό του Κράτους του.
Με τη λογική που έχουμε εμείς ούτε λόγος να γίνεται για κάτι τέτοιο. Έτσι σήμερα όλες οι επιτυχίες που έχουν να επιδείξουν οι ελληνικές εταιρείες στο εξωτερικό έχουν γίνει με τις δικές τους δυνάμεις, χωρίς την πολύτιμη στήριξη του ελληνικού κράτους.
Και πως να γίνει αυτό όταν η πολιτική σταθερότητα που χρειάζεται να έχει μία χώρα, έχει εκλείψει εδώ και 5 χρόνια από εδώ... Σε αυτή την προσπάθεια εξωστρέφειας όμως χρειάζεται μεγάλη αλλαγή ρότας.
Χρειάζεται να απενοχοποιήσουμε την σχέση Κράτους-επιχειρήσεων και την δυναμική που μπορούν να φέρουν οι εξωστρεφείς ελληνικές επιχειρήσεις έχοντας στο πλαί τους την εκάστοτε Κυβέρνηση.
Χρειάζεται το κράτος να επενοχοποιήσει την επιχειρηματικότητα και να δει την μεγάλη διαφορά όταν γίνεται από κοινού προσπάθεια.
ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΕΡΓΟΛΑΒΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ...ΑΛΛΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ
Ένα από τα επίθετα που με ενοχλούν πάρα πολύ είναι η στόχευση του τομέα των κατασκευών ως υπεύθυνου της διαφθοράς και της διαπλοκής που πλανάται πάνω από την Ελλάδα. Μάλιστα αυτό το διαφημίζουμε έτσι για να το γνωρίζουν όλοι, στα πέρατα του κόσμου.
Αλήθεια, σε ποια σοβαρή χώρα της Ευρώπης υπάρχει αυτή η πολεμική; Σήμερα με λίγα λόγια το να λέγεσαι "μεγαλοεργολάβος" είναι κάτι σαν βρισιά, σαν μίασμα. Αυτό λίγο αδυνατώ να το κατανοήσω. Αντίστοιχα υπάρχουν μεγαλοβιομήχανοι, μεγαλέμποροι, μεγαλοεφοπλιστές και πολλές άλλες κατηγορίες με το πρόσημο του μεγαλό...
Τα πυρά που έχουν δεχθεί όμως οι συγκεκριμένοι δεν έχουν προηγούμενο. Κατηγορούνται σχεδόν για κάθε προβληματική πτυχή στον τομέα των υποδομών και όχι μόνο. Το πιο ευφάνταστο είναι πως έχουν κατακτήσει το 80% των κατασκευών στους δημόσιους διαγωνισμούς. Αλήθεια σε άλλους κλάδους αντίστοιχα τι ποσοστό έχουν οι "μεγάλοι" και τι οι μικροί; Στο πεδίο των super markets ας πούμε...
Μάλιστα φτάσαμε να τους κατηγορούμε ότι δεν έχουν ..εξωστρέφεια χωρίς όμως να παρουσιάζεται κανένα στοιχείο. Η αλήθεια είναι στην κατηγορία των "μεγάλων" η εξωστρέφεια είναι γεγονός εδώ και χρόνια. Με μεγάλη επιτυχία μάλιστα, οι 3 μεγάλες τεχνικές εταιρείες της χώρας, ΑΚΤΩΡ, J&P, ΤΕΡΝΑ έχουν αναλάβει ή διεκδικούν πολύ μεγάλα projects τόσο στη γειτονιά των Βαλκανίων όσο και στο κατασκευαστικό Ελ Ντοράντο της εποχής που είναι η Μέση Ανατολή.
Τελικά αυτό που χρειάζεται να κάνουμε -και σε αυτό τον κλάδο- είναι να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε από κοινού. Αν συνεχίσουμε στο τι μας χωρίζει και στο τι μας διαχωρίζει, τότε πολύ απλά θα συνεχίσουμε να τρώμε τις σάρκες μας, ενόσω στην Ευρώπη γίνει πράξη η ανάκαμψη και τελικά το προσωνύμιο της Ψωροκώσταινας να έρθει και να κάτσει φαρδιά-πλατιά μπροστά μας. Το δυστύχημα σε αυτό τον τόπο είναι πως τελικά όσο και αν θέλουμε να το ξεφορτωθούμε το έχουμε στο DNA μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου