κείμενο από το ypodomes.com
Πολλά υποσχόμενο μου μοιάζει το 2016. Πολύ ανέφελο, χωρίς να ξεκινά με ίντριγκες, λύθηκαν ακόμα και τα προβλήματα στους αυτοκινητόδρομους και το Μετρό Θεσσαλονίκης. Εδώ και 6 χρόνια η ειδησεογραφία των έργων μόνο για τα έργα δεν είναι. Πρόβλημα εδώ, πρόβλημα εκεί, πρόβλημα παντού.
Που να πιάσεις, από το Μετρό Θεσσαλονίκης; Την μία είχαμε πρωταγωνιστές του φορείς της πόλης, την άλλη είχαμε τις αστοχίες της μελέτης. Δεν ξέρω πραγματικά αυτό το έργο πως κατάφερε να επιβιώσει μέσα από όλη αυτή την ασχήμια που περάσαμε και που περνάμε.
Τώρα έχει συμφωνία, θα τηρηθεί; Είναι το πρώτο εύλογο ερώτημα. Θα σταματήσει το δράμα να δούμε τι θα γίνει με το έργο; Φτάσαμε να πανηγυρίζουμε που μία γραμμή Μετρό θα την ολοκληρώσουμε με τις καλύτερες προοπτικές το 2020, δηλαδή 14 χρόνια έργων και μη έργων.
Σε όλα αυτά τα χρόνια το πρόβλημα ήταν η είδηση και όχι το έργο και φέτος μου μοιάζει λίγο …ύποπτο που ξεκινάμε χωρίς να βλέπουμε τέτοια φαντάσματα. Βέβαια έχουμε και άλλα πολλά έργα με θέματα και προβλήματα όπως το Άκτιο-Αμβρακία που 6 χρόνια μετά την εκκίνηση των έργων καταφέραμε να φτάσουμε την πρόοδο στο 50%. Να πανηγυρίσω ή να σκεφτώ ότι μοιάζει με πανηγύρι;
Δεν μπορώ να φανταστώ άλλη χώρα, Ευρωπαϊκή, να έχει τέτοια απογύμνωση στην παραγωγή των έργων της. Όμως μπορώ να φανταστώ πως θα κάνουμε κάτι για αυτό. Ίσως μία καινούργια αρχή με καλύτερες δομές, με περισσότερη διαφάνεια, να μην αφήνονται «νάρκες». Σε αυτό δεν βοηθά σίγουρα η απόφαση του Υπουργείου Υποδομών να παρατείνει κατά 15 ολόκληρους μήνες την διεξαγωγή ηλεκτρονικών δημοπρατήσεων.
Η διεξαγωγή τους θα είναι η αρχή του τέλους για την ακατάσχετη φημολογία στις δημοπρατήσεις. Θα δώσει φως και μία νέα ευκαιρία στο να πιστέψει κανείς ότι όλα γίνονται διάφανα. Άλλωστε αυτό δεν θέλουμε;
Ναι, αυτό θέλουμε. Όπως θέλουμε και λιγότερο χαμένο χρόνο ανάμεσα στη δημοπράτηση και την υπογραφή μίας σύμβασης που ο μέσος όρος είναι σχεδόν 1 έτος (!!) ενώ για τα μεγάλα έργα πάει και αρκετά παραπάνω. Τι άλλο θέλουμε; Πιο αποτελεσματική αντιμετώπιση των απαλλοτριώσεων που γίνονται όταν είναι ήδη πολύ αργά, δηλαδή όταν έχει ξεκινήσει ένα έργο, πιο καλή συνεργασία της αρχαιολογικής υπηρεσίας με τους φορείς υλοποίησης. Να υπάρχει μια συστηματική υπηρεσία για την έκδοση αδειών και έγκρισης μελετών, να τηρείται το χρονοδιάγραμμα, να σταματήσει η λογική του «ας κάνουμε σήμερα και βλέπουμε αύριο».
Σήμερα όλα αυτά είναι πληγές στα έργα και μπορεί σε επίπεδο εντυπώσεων να έχουμε λιγότερη ίντριγκα και πρόβλημα όμως το πραγματικό πρόβλημα είναι εδώ. Η αντιμετώπιση της χρονίζουσας αρρώστιας που κατατρέχει το σύστημα παραγωγής έργων της χώρας πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Σε γενική διαπίστωση θέλουμε μία νέα τάξη πραγμάτων στα δημόσια έργα και αυτή μπορούμε να τη δανειστούμε από την Ευρώπη, υπάρχουν μηχανισμοί που είναι ικανοί να δώσουν φρέσκο αέρα σε αυτό που μυρίζει σάπιο και που τελικά θα αλλάξει τη χώρα προς το καλύτερο. Γιατί καλή η φιλοσοφία και ενίοτε η αμπελοφιλοσοφία αλλά είναι ακόμα καλύτερη η πράξη και ακόμα καλύτερο το αποτέλεσμα της πράξης.
Πολλά υποσχόμενο μου μοιάζει το 2016. Πολύ ανέφελο, χωρίς να ξεκινά με ίντριγκες, λύθηκαν ακόμα και τα προβλήματα στους αυτοκινητόδρομους και το Μετρό Θεσσαλονίκης. Εδώ και 6 χρόνια η ειδησεογραφία των έργων μόνο για τα έργα δεν είναι. Πρόβλημα εδώ, πρόβλημα εκεί, πρόβλημα παντού.
Που να πιάσεις, από το Μετρό Θεσσαλονίκης; Την μία είχαμε πρωταγωνιστές του φορείς της πόλης, την άλλη είχαμε τις αστοχίες της μελέτης. Δεν ξέρω πραγματικά αυτό το έργο πως κατάφερε να επιβιώσει μέσα από όλη αυτή την ασχήμια που περάσαμε και που περνάμε.
Τώρα έχει συμφωνία, θα τηρηθεί; Είναι το πρώτο εύλογο ερώτημα. Θα σταματήσει το δράμα να δούμε τι θα γίνει με το έργο; Φτάσαμε να πανηγυρίζουμε που μία γραμμή Μετρό θα την ολοκληρώσουμε με τις καλύτερες προοπτικές το 2020, δηλαδή 14 χρόνια έργων και μη έργων.
Σε όλα αυτά τα χρόνια το πρόβλημα ήταν η είδηση και όχι το έργο και φέτος μου μοιάζει λίγο …ύποπτο που ξεκινάμε χωρίς να βλέπουμε τέτοια φαντάσματα. Βέβαια έχουμε και άλλα πολλά έργα με θέματα και προβλήματα όπως το Άκτιο-Αμβρακία που 6 χρόνια μετά την εκκίνηση των έργων καταφέραμε να φτάσουμε την πρόοδο στο 50%. Να πανηγυρίσω ή να σκεφτώ ότι μοιάζει με πανηγύρι;
Δεν μπορώ να φανταστώ άλλη χώρα, Ευρωπαϊκή, να έχει τέτοια απογύμνωση στην παραγωγή των έργων της. Όμως μπορώ να φανταστώ πως θα κάνουμε κάτι για αυτό. Ίσως μία καινούργια αρχή με καλύτερες δομές, με περισσότερη διαφάνεια, να μην αφήνονται «νάρκες». Σε αυτό δεν βοηθά σίγουρα η απόφαση του Υπουργείου Υποδομών να παρατείνει κατά 15 ολόκληρους μήνες την διεξαγωγή ηλεκτρονικών δημοπρατήσεων.
Η διεξαγωγή τους θα είναι η αρχή του τέλους για την ακατάσχετη φημολογία στις δημοπρατήσεις. Θα δώσει φως και μία νέα ευκαιρία στο να πιστέψει κανείς ότι όλα γίνονται διάφανα. Άλλωστε αυτό δεν θέλουμε;
Ναι, αυτό θέλουμε. Όπως θέλουμε και λιγότερο χαμένο χρόνο ανάμεσα στη δημοπράτηση και την υπογραφή μίας σύμβασης που ο μέσος όρος είναι σχεδόν 1 έτος (!!) ενώ για τα μεγάλα έργα πάει και αρκετά παραπάνω. Τι άλλο θέλουμε; Πιο αποτελεσματική αντιμετώπιση των απαλλοτριώσεων που γίνονται όταν είναι ήδη πολύ αργά, δηλαδή όταν έχει ξεκινήσει ένα έργο, πιο καλή συνεργασία της αρχαιολογικής υπηρεσίας με τους φορείς υλοποίησης. Να υπάρχει μια συστηματική υπηρεσία για την έκδοση αδειών και έγκρισης μελετών, να τηρείται το χρονοδιάγραμμα, να σταματήσει η λογική του «ας κάνουμε σήμερα και βλέπουμε αύριο».
Σήμερα όλα αυτά είναι πληγές στα έργα και μπορεί σε επίπεδο εντυπώσεων να έχουμε λιγότερη ίντριγκα και πρόβλημα όμως το πραγματικό πρόβλημα είναι εδώ. Η αντιμετώπιση της χρονίζουσας αρρώστιας που κατατρέχει το σύστημα παραγωγής έργων της χώρας πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Σε γενική διαπίστωση θέλουμε μία νέα τάξη πραγμάτων στα δημόσια έργα και αυτή μπορούμε να τη δανειστούμε από την Ευρώπη, υπάρχουν μηχανισμοί που είναι ικανοί να δώσουν φρέσκο αέρα σε αυτό που μυρίζει σάπιο και που τελικά θα αλλάξει τη χώρα προς το καλύτερο. Γιατί καλή η φιλοσοφία και ενίοτε η αμπελοφιλοσοφία αλλά είναι ακόμα καλύτερη η πράξη και ακόμα καλύτερο το αποτέλεσμα της πράξης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου