κείμενο από το ypodomes.com
Πριν λίγες ημέρες η Κυβέρνηση της Ιαπωνίας ανακοίνωσε ένα πρόγραμμα 150δις ευρώ για υποδομές που θα στηρίξουν την ανόρθωση της Ιαπωνικής οικονομίας, σε μία χώρα που οι υποδομές της είναι εξαιρετικά σημαντικές.
Την παρατήρηση αυτή την κάνω σε σχέση με την πολιτική υπέρ της ανάπτυξης που πρέπει να υιοθετήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση σε σχέση με την μελλοντική μετάλλαξη της με ταυτόχρονη πολιτική ένωση.
Για την Ευρώπη αυτό που λείπει σήμερα είναι η πραγματική σύνδεση των λαών. Οι διαφορές που έχουν αναπτυχθεί μεταξύ Βορείων και Νοτίων είναι τόσο μεγάλες που θα χρειαστούν νέες δεκαετίες για να πλησιάσουν μεταξύ τους. Εν τω μεταξύ οι χώρες που βασανίζονται λόγω της κρίσης όπως η Ελλάδα και η Ισπανία μένουν όλο και πιο πίσω στην προσπάθεια τους για σύγκλιση με τις υπόλοιπες χώρες.
Σήμερα η ίδια η Ευρώπη έχει ανάγκη να συνειδητοποιήσει πόσο ανάγκη έχουν οι χώρες που ανήκουν στην ένωση από μία πολιτική σύγκλισης (moto που είχε μεγάλη πέραση στις δεκαετίες του 80 και του 90). Η ανάπτυξη όπως έχει δείξει το παρελθόν είναι μονόδρομος για να βρεθεί και πάλι σε ήρεμα νερά όλη η Ήπειρος.
Μήπως πρέπει η Ένωση να αντιγράψει την απόφαση της Ιαπωνίας για διάθεση εκεί που «πονάει» αλλά και στις ανεπτυγμένες χώρες προκειμένου να γίνουν οι απαραίτητες κινήσεις για την επιστροφή στην ανάπτυξη μέσω μίας ενιαίας πολιτικής συγκοινωνιακών, ενεργειακών και περιβαλλοντικών υποδομών που θα φέρει την Ένωση πιο κοντά;
Πριν 10 μέρες μόλις η Ισπανία παραδίδοντας ένα τμήμα από την Βαρκελώνη μέχρι την Φιγκέρες δημιούργησε το μεγαλύτερο ενιαίο σιδηροδρομικό τμήμα μεγάλων ταχυτήτων στην Ευρώπη. Αυτό είναι και το «μαγικό μείγμα».
Οι Διευρωπαϊκές γραμμές οδικών και σιδηροδρομικών αρτηριών, οι λιμένες και τα Αεροδρόμια θα μπορούν να λειτουργούν κάτω από ένα ενιαίο πρίσμα δίνοντας στην ΕΕ την εικόνα μίας ενιαίας οντότητας και όχι 27 ή 30 μελλοντικά χωρών με απίστευτη πολυφωνία που καταλήγει σε Βαβέλ.
Τώρα που το ΕΣΠΑ 2014-2020 είναι σε συζήτηση θα ήταν πολύ θετικό εκτός από τα κονδύλια που θα λάβει κάθε χώρα για αναπτυξιακές υποδομές για υπάρχουν και κονδύλια στην ίδια την ΕΕ για να δημιουργήσει αυτούς τους απαραίτητους δεσμούς υποδομών που θα κάνουν πραγματικότητα μία μελλοντική πολιτική ενοποίηση.
Σήμερα θα απαντήσει κάποιος ότι υπάρχουν αυτοί οι διάδρομοι χαρακτηρισμένοι από την ΕΕ. Το πρόβλημα είναι πως οι πολίτες ΔΕΝ το γνωρίζουν. Δεν αρκεί να το ξέρουν αξιωματούχοι και Υπουργεία. Όπως γνωρίζει κάποιος σήμερα πως για να πάει από την Αθήνα στην Θεσσαλονίκη.
Η διάθεση απευθείας κονδυλίων στην ΕΕ για υποδομές που θα ενισχύσουν τους δεσμούς μεταξύ των χωρών θα έπρεπε να είναι σε πρώτο πλάνο και να τεθούν χρονοδιαγράμματα για την ολοκληρωμένη οδική και σιδηροδρομική σύνδεση όλων των χωρών μεταξύ τους. Μιλάμε φυσικά για αυτοκινητόδρομους και σιδηροδρομικές γραμμές μεγάλων ταχυτήτων.
Τι σημαίνει για την Ελλάδα; Η χώρα μας έχει το μειονέκτημα να είναι σε μία από τις «γωνίες» της Ευρώπης. Έχει σημαντικό πρόβλημα σύνδεσης με την υπόλοιπη Ευρώπη και μία τέτοια απόφαση θα επηρέασε πολύ θετικά μιας και η Ελλάδα θα ήταν κατάληξη τέτοιων σύγχρονων δρόμων και σιδηροδρομικών γραμμών.
Αυτό άλλωστε είναι το στοιχείο που κάνει τόσο σημαντικά τα οδικά και σιδηροδρομικά έργα που γίνονται στη χώρα και πρέπει να ολοκληρωθούν όσο γίνεται πιο σύντομα. Γιατί το μέλλον μπορεί να επιφυλάσσει, μεγαλύτερα projects στα οποία η χώρα μας πρέπει να είναι παρούσα έχοντας τις βασικές υποδομές σε κλειστούς αυτοκινητόδρομους και διπλό, γρήγορο, ηλεκτροκίνητο σιδηρόδρομο.
Πριν λίγες ημέρες η Κυβέρνηση της Ιαπωνίας ανακοίνωσε ένα πρόγραμμα 150δις ευρώ για υποδομές που θα στηρίξουν την ανόρθωση της Ιαπωνικής οικονομίας, σε μία χώρα που οι υποδομές της είναι εξαιρετικά σημαντικές.
Την παρατήρηση αυτή την κάνω σε σχέση με την πολιτική υπέρ της ανάπτυξης που πρέπει να υιοθετήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση σε σχέση με την μελλοντική μετάλλαξη της με ταυτόχρονη πολιτική ένωση.
Για την Ευρώπη αυτό που λείπει σήμερα είναι η πραγματική σύνδεση των λαών. Οι διαφορές που έχουν αναπτυχθεί μεταξύ Βορείων και Νοτίων είναι τόσο μεγάλες που θα χρειαστούν νέες δεκαετίες για να πλησιάσουν μεταξύ τους. Εν τω μεταξύ οι χώρες που βασανίζονται λόγω της κρίσης όπως η Ελλάδα και η Ισπανία μένουν όλο και πιο πίσω στην προσπάθεια τους για σύγκλιση με τις υπόλοιπες χώρες.
Σήμερα η ίδια η Ευρώπη έχει ανάγκη να συνειδητοποιήσει πόσο ανάγκη έχουν οι χώρες που ανήκουν στην ένωση από μία πολιτική σύγκλισης (moto που είχε μεγάλη πέραση στις δεκαετίες του 80 και του 90). Η ανάπτυξη όπως έχει δείξει το παρελθόν είναι μονόδρομος για να βρεθεί και πάλι σε ήρεμα νερά όλη η Ήπειρος.
Μήπως πρέπει η Ένωση να αντιγράψει την απόφαση της Ιαπωνίας για διάθεση εκεί που «πονάει» αλλά και στις ανεπτυγμένες χώρες προκειμένου να γίνουν οι απαραίτητες κινήσεις για την επιστροφή στην ανάπτυξη μέσω μίας ενιαίας πολιτικής συγκοινωνιακών, ενεργειακών και περιβαλλοντικών υποδομών που θα φέρει την Ένωση πιο κοντά;
Πριν 10 μέρες μόλις η Ισπανία παραδίδοντας ένα τμήμα από την Βαρκελώνη μέχρι την Φιγκέρες δημιούργησε το μεγαλύτερο ενιαίο σιδηροδρομικό τμήμα μεγάλων ταχυτήτων στην Ευρώπη. Αυτό είναι και το «μαγικό μείγμα».
Οι Διευρωπαϊκές γραμμές οδικών και σιδηροδρομικών αρτηριών, οι λιμένες και τα Αεροδρόμια θα μπορούν να λειτουργούν κάτω από ένα ενιαίο πρίσμα δίνοντας στην ΕΕ την εικόνα μίας ενιαίας οντότητας και όχι 27 ή 30 μελλοντικά χωρών με απίστευτη πολυφωνία που καταλήγει σε Βαβέλ.
Τώρα που το ΕΣΠΑ 2014-2020 είναι σε συζήτηση θα ήταν πολύ θετικό εκτός από τα κονδύλια που θα λάβει κάθε χώρα για αναπτυξιακές υποδομές για υπάρχουν και κονδύλια στην ίδια την ΕΕ για να δημιουργήσει αυτούς τους απαραίτητους δεσμούς υποδομών που θα κάνουν πραγματικότητα μία μελλοντική πολιτική ενοποίηση.
Σήμερα θα απαντήσει κάποιος ότι υπάρχουν αυτοί οι διάδρομοι χαρακτηρισμένοι από την ΕΕ. Το πρόβλημα είναι πως οι πολίτες ΔΕΝ το γνωρίζουν. Δεν αρκεί να το ξέρουν αξιωματούχοι και Υπουργεία. Όπως γνωρίζει κάποιος σήμερα πως για να πάει από την Αθήνα στην Θεσσαλονίκη.
Η διάθεση απευθείας κονδυλίων στην ΕΕ για υποδομές που θα ενισχύσουν τους δεσμούς μεταξύ των χωρών θα έπρεπε να είναι σε πρώτο πλάνο και να τεθούν χρονοδιαγράμματα για την ολοκληρωμένη οδική και σιδηροδρομική σύνδεση όλων των χωρών μεταξύ τους. Μιλάμε φυσικά για αυτοκινητόδρομους και σιδηροδρομικές γραμμές μεγάλων ταχυτήτων.
Τι σημαίνει για την Ελλάδα; Η χώρα μας έχει το μειονέκτημα να είναι σε μία από τις «γωνίες» της Ευρώπης. Έχει σημαντικό πρόβλημα σύνδεσης με την υπόλοιπη Ευρώπη και μία τέτοια απόφαση θα επηρέασε πολύ θετικά μιας και η Ελλάδα θα ήταν κατάληξη τέτοιων σύγχρονων δρόμων και σιδηροδρομικών γραμμών.
Αυτό άλλωστε είναι το στοιχείο που κάνει τόσο σημαντικά τα οδικά και σιδηροδρομικά έργα που γίνονται στη χώρα και πρέπει να ολοκληρωθούν όσο γίνεται πιο σύντομα. Γιατί το μέλλον μπορεί να επιφυλάσσει, μεγαλύτερα projects στα οποία η χώρα μας πρέπει να είναι παρούσα έχοντας τις βασικές υποδομές σε κλειστούς αυτοκινητόδρομους και διπλό, γρήγορο, ηλεκτροκίνητο σιδηρόδρομο.
1 σχόλιο:
Χρόνια πολλά και καλή χρονιά στον κο Καραγιάννη και στον πολύ καλό ιστότοπο των "Υποδομών". Η Ελλάδα πρέπει ΑΜΕΣΩΣ να έλθει σε συμφωνία με την Αλβανία για την διεθνή σιδηροδρομική σύνδεση Αχρίδος (Πόγραδετς) - Φλώρινας. Η σιδηροδρομική αυτή σύνδεση δεν είναι περισσότερη από 100 km και η εμπορική σημασία της είναι τεράστια. Η ευκαιρία είναι ανεπανάληπτη και δεν πρέπει να χαθεί...
Δημοσίευση σχολίου