κείμενο από το ypodomes.com
Με αφορμή την παράδοση της σιδηροδρομικής γραμμής Θριάσιο-Ικόνιο έγινε η απαραίτητη φιέστα τόσο την Πέμπτη όσο και την Παρασκευή από την πολιτική ηγεσία. Βλέποντας τις εικόνες στην τηλεόραση ανακάλυψα πόσο πολύ μου έλειψαν αυτές οι φιέστες που τις προηγούμενες δεκαετίες αποτελούσαν πολύ συχνό φαινόμενο της ελληνικής κοινωνίας.
Θυμάμαι πόσο ειρωνικά ήταν τα σχόλια για τις συνεχείς γιορτές και κορδέλες που έκαναν τοπικοί άρχοντες, υπουργοί και πρωθυπουργοί. Φυσικά πολλές από αυτές τις γιορτές δεν είχαν κανένα νόημα ή γίνονταν πολλαπλές φορές. Αλλά αυτό που τελικά διέφευγε από εκείνη την εποχή των παχιών αγελάδων ήταν ο προφανής σκοπός των έργων που ολοκληρώνονταν.
Ελάχιστοι τότε καταλάβαιναν πως ναι μεν αυτές οι κορδέλες ήταν ένα επικοινωνιακό παιχνίδι προβολής αλλά ταυτόχρονα ήταν και η μεγάλη επιτυχία ολοκλήρωσης ενός έργου. Και την διαφήμιση την καρπωνόταν αυτός που εκείνη τη χρονική στιγμή ήταν πολιτικός προϊστάμενος ενός Υπουργείου, δήμαρχος ενός Δήμου κ.ο.κ
Τα σχόλια είχαν φτάσει σε μεγάλο βαθμό να είναι μόνο ειρωνικά και η ουσία ξέφευγε. Σήμερα όμως τα έργα είναι με το σταγονόμετρο, που τα εργοτάξια είναι λιγοστά αλλά ακόμα και αυτά που υπάρχουν είναι πολλές φορές ανενεργά. Και οι «κορδέλες» λίγες.
Ανακαλύπτουμε λοιπόν πως ένα σύστημα που σε τελική ανάλυση ήταν ναι μεν λίγο «πανηγύρι» αλλά μέσα του έκρυβε την ουσία. Την ουσία της κατασκευής, της δημιουργίας, της απασχόλησης και της λειτουργίας.
Βλέποντας τον Υπουργό ΑΝΥΠ κο Χατζηδάκη την Πέμπτη να είναι σε αυτό το τρένο που πήγε στο λιμάνι του Ικονίου χάρηκα τόσο πολύ γιατί τελικά ο κόπος και το χρήμα που καταβλήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια για να ολοκληρωθεί αυτό το έργο ήρθε η ώρα να αποδώσει.
Βλέποντας όλα αυτά τα χαρούμενα πρόσωπα την Παρασκευή στην επίσκεψη του Πρωθυπουργού κου Σαμαρά ένιωσα και εγώ ικανοποιημένος γιατί ένα έργο τελειώνει αλλά μία νέα εποχή για τον Σιδηρόδρομο ξεκινά.
Και εκεί κατάλαβα πόσο πολύ μου έλειψαν οι κορδέλες! Πόσο χρήσιμες μπορεί αυτές οι κορδέλες να είναι στην κοινωνία μιας και φέρνουν ελπίδα, το νέο, το καθαρό. Ας κρατήσουμε τελικά αυτό και ας ελπίσουμε πως οι κορδέλες να γίνουν δεκάδες, εκατοντάδες, να γεμίσουν με ελπίδα αυτόν τον τόπο που έχει τόσο ανάγκη να πιαστεί από κάπου.
Και τελικά δεν είναι να χαιρόμαστε για κάτι που επιτέλους ολοκληρώνεται. Ας χαρούμε τη στιγμή αυτή που ένα μεγάλο έργο μπαίνει στη ζωή μας και ας ευχηθούμε αυτό το έργο να είναι η αφορμή για πολλούς συνανθρώπους μας να βρουν θέσεις απασχόλησης. Καλή αρχή!
Με αφορμή την παράδοση της σιδηροδρομικής γραμμής Θριάσιο-Ικόνιο έγινε η απαραίτητη φιέστα τόσο την Πέμπτη όσο και την Παρασκευή από την πολιτική ηγεσία. Βλέποντας τις εικόνες στην τηλεόραση ανακάλυψα πόσο πολύ μου έλειψαν αυτές οι φιέστες που τις προηγούμενες δεκαετίες αποτελούσαν πολύ συχνό φαινόμενο της ελληνικής κοινωνίας.
Θυμάμαι πόσο ειρωνικά ήταν τα σχόλια για τις συνεχείς γιορτές και κορδέλες που έκαναν τοπικοί άρχοντες, υπουργοί και πρωθυπουργοί. Φυσικά πολλές από αυτές τις γιορτές δεν είχαν κανένα νόημα ή γίνονταν πολλαπλές φορές. Αλλά αυτό που τελικά διέφευγε από εκείνη την εποχή των παχιών αγελάδων ήταν ο προφανής σκοπός των έργων που ολοκληρώνονταν.
Ελάχιστοι τότε καταλάβαιναν πως ναι μεν αυτές οι κορδέλες ήταν ένα επικοινωνιακό παιχνίδι προβολής αλλά ταυτόχρονα ήταν και η μεγάλη επιτυχία ολοκλήρωσης ενός έργου. Και την διαφήμιση την καρπωνόταν αυτός που εκείνη τη χρονική στιγμή ήταν πολιτικός προϊστάμενος ενός Υπουργείου, δήμαρχος ενός Δήμου κ.ο.κ
Τα σχόλια είχαν φτάσει σε μεγάλο βαθμό να είναι μόνο ειρωνικά και η ουσία ξέφευγε. Σήμερα όμως τα έργα είναι με το σταγονόμετρο, που τα εργοτάξια είναι λιγοστά αλλά ακόμα και αυτά που υπάρχουν είναι πολλές φορές ανενεργά. Και οι «κορδέλες» λίγες.
Ανακαλύπτουμε λοιπόν πως ένα σύστημα που σε τελική ανάλυση ήταν ναι μεν λίγο «πανηγύρι» αλλά μέσα του έκρυβε την ουσία. Την ουσία της κατασκευής, της δημιουργίας, της απασχόλησης και της λειτουργίας.
Βλέποντας τον Υπουργό ΑΝΥΠ κο Χατζηδάκη την Πέμπτη να είναι σε αυτό το τρένο που πήγε στο λιμάνι του Ικονίου χάρηκα τόσο πολύ γιατί τελικά ο κόπος και το χρήμα που καταβλήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια για να ολοκληρωθεί αυτό το έργο ήρθε η ώρα να αποδώσει.
Βλέποντας όλα αυτά τα χαρούμενα πρόσωπα την Παρασκευή στην επίσκεψη του Πρωθυπουργού κου Σαμαρά ένιωσα και εγώ ικανοποιημένος γιατί ένα έργο τελειώνει αλλά μία νέα εποχή για τον Σιδηρόδρομο ξεκινά.
Και εκεί κατάλαβα πόσο πολύ μου έλειψαν οι κορδέλες! Πόσο χρήσιμες μπορεί αυτές οι κορδέλες να είναι στην κοινωνία μιας και φέρνουν ελπίδα, το νέο, το καθαρό. Ας κρατήσουμε τελικά αυτό και ας ελπίσουμε πως οι κορδέλες να γίνουν δεκάδες, εκατοντάδες, να γεμίσουν με ελπίδα αυτόν τον τόπο που έχει τόσο ανάγκη να πιαστεί από κάπου.
Και τελικά δεν είναι να χαιρόμαστε για κάτι που επιτέλους ολοκληρώνεται. Ας χαρούμε τη στιγμή αυτή που ένα μεγάλο έργο μπαίνει στη ζωή μας και ας ευχηθούμε αυτό το έργο να είναι η αφορμή για πολλούς συνανθρώπους μας να βρουν θέσεις απασχόλησης. Καλή αρχή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου