Η ΘΕΣΗ ΜΟΥ: με μισοτελειωμένες υποδομές και έργα

κείμενο από το ypodomes.com
Το κακό κλίμα στις υποδομές συνεχίζεται χωρίς να κανένας να μπορεί να προβλέψει τις εξελίξεις γύρω από τις αποφάσεις για το μέλλον των κατασκευών στην χώρα. Πλέον τα ενεργά έργα μετριούνται στα δάκτυλα και όσον αφορά τα νέα έργα ακόμα και αυτά που έχουν ανάδοχο είτε δεν έχουν ξεκινήσει ακόμα είτε οι εργασίες κινούνται σε πολύ χαμηλά επίπεδα.

Αυτό που κανείς δεν γνωρίζει ακόμα είναι αν εντέλει το εργαλείο του ΕΣΠΑ θα χρησιμοποιηθεί και αν ναι πότε. Όλα είναι ρευστά οι κουβέντες είναι πολλές αλλά στο δια ταύτα το αποτέλεσμα προς το παρόν είναι μηδενικό. Με την παρούσα πολιτική συγκυρία δεν φαίνεται να υπάρχει μεγάλη διάθεση για προωθηθούν πολλά έργα.

Από την αρχή πάντως δεν φάνηκε να υπάρχει και πολύ όρεξη να δοθεί έμφαση στον τομέα των υποδομών καθώς τουλάχιστον στις δύο πρώτες κυβερνήσεις (την αρχική και αυτή του πρώτου ανασχηματισμού) λόγω των τεράστιων οικονομικών προβλημάτων τα έργα και οι υποδομές έγιναν θυσία στο όνομα της εξισορρόπησης των οικονομικών.

Τελικά αυτό που έχουμε σήμερα είναι πραγματικά καμένη γη, με σχεδόν συνολική κατάρρευση του τεχνικού κόσμου και των εκατοντάδων επαγγελμάτων που συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με το χώρο αυτό. Ακόμα και αν αύριο η κατάσταση άλλαζε και άρχισε μια σχετικά μεγάλη παραγωγή έργων θα χρειάζονταν μήνες (αν όχι χρόνια) έτσι ώστε ο τεράστιος τομέας των κατασκευών να πάρει μπρος.

Αυτό που έχουμε σήμερα είναι μια σειρά από εγκαταλειμμένα έργα που καμία μεταπολεμική γενιά στην Ελλάδα δεν έχει ζήσει. Το πιο χαρακτηριστικό σημείο εγκατάλειψης των έργων μπορεί κανείς να το συναντήσει παντού αλλά νομίζω ότι το σημείο αναφοράς είναι η μισοφτιαγμένη γέφυρα που υπάρχει στο ύψος της Λαμίας και η οποία στέκει εκεί περίπου 3 χρόνια με τα σίδερα να κρέμονται από το μπετόν.

Είναι το σύμβολο της σημερινής Ελλάδας που τα περισσότερα είναι παρατημένα μέχρι την ..Ανάσταση της χώρας. Στη θρησκεία γνωρίζουμε μέσα από τις παραδόσεις πως χρειάστηκαν μόλις 3 μέρες για το θαύμα της Ανάστασης αλλά σήμερα και τα θαύματα και οι αναστάσεις είναι έννοιες θεωρητικές και στην περίπτωση της Ελλάδας χρειάζεται μία σειρά από θαύματα και αναστάσεις για να μπορέσει ο τόπος να ορθοποδήσει και να προχωρήσει.


Καθώς βρισκόμαστε στην καρδιά του καλοκαιριού και αυτό στην Ελλάδα σημαίνει ..τέλος της σεζόν όλα βρίσκονται σε αναμονή για το καυτό όπως αναμένεται Φθινόπωρο. Τότε θα δούμε πως θα πορευθούμε μέσα από τις αλυσίδες του χρέους και των προβλημάτων που φροντίσαμε μόνοι μας να φτιάξουμε δημιουργώντας πιο εκτρωματικό Δημόσιο Τομέα και Κράτος σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Για το χώρο των έργων που τόσο πολύ έχει ανάγκη αυτή η χώρα δεν υπάρχει μεγάλη αισιοδοξία. Μιλώντας με ένα φίλο από τη Γερμανία μου είπε να είμαι ευχαριστημένος αν τα καθυστερημένα έργα του Μετρό ολοκληρωθούν και να μιλήσουμε για έργα σε καμιά πενταετία.

Αυτό μου έθιξε τα πατριωτικά μου αισθήματα αλλά ποιος μπορεί να κατηγορήσει για τη σκληρή γλώσσα των φίλων Ευρωπαίων όταν φροντίσαμε μόνοι μας να εκτεθούμε παγκοσμίως; Εμείς οι Έλληνες είμαστε συνηθισμένοι στα δύσκολα και ας ελπίσουμε να βρούμε τη δύναμη να κλείσουμε τα στόματα και να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε μόνο με παρελθόν αλλά διεκδικούμε δυναμικά το παρόν και το μέλλον μας.