κείμενο από το ypodomes.com
Η κρίση έχει χτυπήσει κόκκινο καθώς τα επίσημα στοιχεία ανεργίας είναι άκρως απογοητευτικά. Η ανεξέλεγκτη πλέον πτώση της χώρας έχει προκαλέσει αλλεπάλληλα domino και μεγάλες εταιρείες γονατίζουν.
Το φρένο που αναζητείται προς το παρόν δεν έχει βρεθεί και το ψαλίδισμα των μισθών δεν φαίνεται μέχρι τώρα να αποδίδει. Από την άλλη παρουσιάζονται φαινόμενα ασφυξίας σε πολλούς κλάδους της οικονομίας με πρώτο και καλύτερο τον κατασκευαστικό.
Το 2013 προμηνύεται καλύτερο καθώς περιμένουμε μία μικρή Άνοιξη στο θέμα των έργων όμως αυτό από μόνο του δεν είναι αρκετό. Η ιδιωτική κατασκευή είναι σε εντελώς απογοητευτικά επίπεδα και αυτό που κανείς δεν γνωρίζει είναι πόσο μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση «αρρώστιας» στην πάλαι ποτέ ατμομηχανή της οικονομίας.
Κρίνοντας από τα αποτελέσματα άλλων οικονομιών με πολύ χαμηλά εισοδήματα δεν φαίνεται ότι θα έχουμε άνοδο της κατασκευής για τα επόμενα χρόνια καθώς δεν υπάρχει ανεπηρέαστη κοινωνική τάξη από την κρίση. Άρα το ερώτημα είναι τι μέλλει γενέσθαι με τον γονατισμένο γίγαντα;
Αν επιλέξουμε με δημόσια έργα να δώσουμε ανάπτυξη στον τομέα θα πέσουμε στην ίδια παγίδα από την οποία γίνεται μάχη για να βγούμε, και σίγουρα δεν θα επιλύσουμε το πρόβλημα. Τα δημόσια έργα πρέπει να γίνονται στοχευμένα και με αποτέλεσμα που θα είναι ικανοποιητικό.
Αν γίνουν έργα απλά και μόνο για να υπάρχει κατασκευή τότε θα βγάζουμε από την μία τσέπη για να τα βάλουμε στην άλλη. Πρόσφατα κυβερνητικά στελέχη δήλωσαν πως τα επόμενα χρόνια ο ιδιωτικός τομέας θα δώσει νέες θέσεις απασχόλησης και όχι ο δημόσιος εννοώντας και τις θέσεις στο Δημόσιο αλλά και τις έμμεσες δουλειές.
Τα όπλα για τις κατασκευές δεν μπορεί σε αυτό το επίπεδο οικονομίας που είμαστε να είναι μόνο δύο: επενδύσεις και κίνητρα. Οι επενδύσεις είναι ίσως ο κρισιμότερος κρίκος για να αρχίσει ο γονατισμένος γίγαντας της κατασκευής να αρχίσει να κινείται. Σε αυτή τη φάση είναι ευκαιρία να μπουν επενδυτές καθώς είναι πλέον πολύ πιο συμφέρουσα «γειτονιά» η Ελλάδα.
Οι επενδύσεις αυτές πρέπει να τύχουν αποφυγή της γραφειοκρατίας και να προωθηθούν από την ίδια την Κυβέρνηση καθώς αυτές θα δώσουν θέσεις εργασίας και νέες προοπτικές.
Τα κίνητρα από την άλλη είναι το όπλο για να υπάρξουν μεγάλα κατασκευαστικά γεγονότα που θα δώσουν και την ώθηση που χρειάζεται ο κλάδος. Τα κίνητρα πρέπει να είναι τέτοια έτσι ώστε να υπάρχει το κατάλληλο μείγμα για την ανάπτυξη. Μικρότερη φορολόγηση, επιδότηση μισθοδοτικού κόστους, οικονομική βοήθεια.
Ο Δημόσιος Τομέας είναι τρίτος πλέον στην νέα κατάσταση. Δεν μπορούμε να περιμένουμε πλέον πως οι «δουλειές του Δημοσίου» θα φέρουν επανάσταση. Είναι ξεπερασμένη φιλοσοφία και πρακτική και η αποτυχία της στην Ελλάδα είναι γραμμένη με τεράστια γράμματα.
Ο συνδυασμός επενδύσεων, κινήτρων, έργων Δημοσίου και μία σειρά από κινήσεις θα φέρουν την Άνοιξη στις κατασκευές. Θαύματα δεν μπορούμε να περιμένουμε, ούτε εμείς ως πολίτες, ούτε όμως και το Δημόσιο ως δημιουργός της σημερινής κατάστασης.
Η κρίση έχει χτυπήσει κόκκινο καθώς τα επίσημα στοιχεία ανεργίας είναι άκρως απογοητευτικά. Η ανεξέλεγκτη πλέον πτώση της χώρας έχει προκαλέσει αλλεπάλληλα domino και μεγάλες εταιρείες γονατίζουν.
Το φρένο που αναζητείται προς το παρόν δεν έχει βρεθεί και το ψαλίδισμα των μισθών δεν φαίνεται μέχρι τώρα να αποδίδει. Από την άλλη παρουσιάζονται φαινόμενα ασφυξίας σε πολλούς κλάδους της οικονομίας με πρώτο και καλύτερο τον κατασκευαστικό.
Το 2013 προμηνύεται καλύτερο καθώς περιμένουμε μία μικρή Άνοιξη στο θέμα των έργων όμως αυτό από μόνο του δεν είναι αρκετό. Η ιδιωτική κατασκευή είναι σε εντελώς απογοητευτικά επίπεδα και αυτό που κανείς δεν γνωρίζει είναι πόσο μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση «αρρώστιας» στην πάλαι ποτέ ατμομηχανή της οικονομίας.
Κρίνοντας από τα αποτελέσματα άλλων οικονομιών με πολύ χαμηλά εισοδήματα δεν φαίνεται ότι θα έχουμε άνοδο της κατασκευής για τα επόμενα χρόνια καθώς δεν υπάρχει ανεπηρέαστη κοινωνική τάξη από την κρίση. Άρα το ερώτημα είναι τι μέλλει γενέσθαι με τον γονατισμένο γίγαντα;
Αν επιλέξουμε με δημόσια έργα να δώσουμε ανάπτυξη στον τομέα θα πέσουμε στην ίδια παγίδα από την οποία γίνεται μάχη για να βγούμε, και σίγουρα δεν θα επιλύσουμε το πρόβλημα. Τα δημόσια έργα πρέπει να γίνονται στοχευμένα και με αποτέλεσμα που θα είναι ικανοποιητικό.
Αν γίνουν έργα απλά και μόνο για να υπάρχει κατασκευή τότε θα βγάζουμε από την μία τσέπη για να τα βάλουμε στην άλλη. Πρόσφατα κυβερνητικά στελέχη δήλωσαν πως τα επόμενα χρόνια ο ιδιωτικός τομέας θα δώσει νέες θέσεις απασχόλησης και όχι ο δημόσιος εννοώντας και τις θέσεις στο Δημόσιο αλλά και τις έμμεσες δουλειές.
Τα όπλα για τις κατασκευές δεν μπορεί σε αυτό το επίπεδο οικονομίας που είμαστε να είναι μόνο δύο: επενδύσεις και κίνητρα. Οι επενδύσεις είναι ίσως ο κρισιμότερος κρίκος για να αρχίσει ο γονατισμένος γίγαντας της κατασκευής να αρχίσει να κινείται. Σε αυτή τη φάση είναι ευκαιρία να μπουν επενδυτές καθώς είναι πλέον πολύ πιο συμφέρουσα «γειτονιά» η Ελλάδα.
Οι επενδύσεις αυτές πρέπει να τύχουν αποφυγή της γραφειοκρατίας και να προωθηθούν από την ίδια την Κυβέρνηση καθώς αυτές θα δώσουν θέσεις εργασίας και νέες προοπτικές.
Τα κίνητρα από την άλλη είναι το όπλο για να υπάρξουν μεγάλα κατασκευαστικά γεγονότα που θα δώσουν και την ώθηση που χρειάζεται ο κλάδος. Τα κίνητρα πρέπει να είναι τέτοια έτσι ώστε να υπάρχει το κατάλληλο μείγμα για την ανάπτυξη. Μικρότερη φορολόγηση, επιδότηση μισθοδοτικού κόστους, οικονομική βοήθεια.
Ο Δημόσιος Τομέας είναι τρίτος πλέον στην νέα κατάσταση. Δεν μπορούμε να περιμένουμε πλέον πως οι «δουλειές του Δημοσίου» θα φέρουν επανάσταση. Είναι ξεπερασμένη φιλοσοφία και πρακτική και η αποτυχία της στην Ελλάδα είναι γραμμένη με τεράστια γράμματα.
Ο συνδυασμός επενδύσεων, κινήτρων, έργων Δημοσίου και μία σειρά από κινήσεις θα φέρουν την Άνοιξη στις κατασκευές. Θαύματα δεν μπορούμε να περιμένουμε, ούτε εμείς ως πολίτες, ούτε όμως και το Δημόσιο ως δημιουργός της σημερινής κατάστασης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου