Κείμενο από το ypodomes.com
Ένα βήμα μπρος, δύο βήματα πίσω για το πολύπαθο Τραμ της Αθήνας. Αν και σε 4 εβδομάδες κλείνουμε ένα έτος από την υπογραφή της σύμβασης κατασκευής τα κυρίως έργα δεν έχουμε δει να ξεκινούν. Όλα αυτά ενώ το αρχικό χρονοδιάγραμμα του έργου μιλά για ολοκλήρωση τον Φεβρουάριο του 2015, δηλαδή σε 14 μήνες από σήμερα.
Το πρόβλημα εντοπίζεται στην καθυστέρηση έγκρισης των μελετών εφαρμογής, που είναι απαραίτητες για να ενεργοποιηθεί 100% το έργο. Αυτού του είδους την καθυστέρηση την βλέπουμε σε κάθε έργο σχεδόν και είναι λίγες οι περιπτώσεις έργων που ξεκινούν και ολοκληρώνονται στην ώρα τους χωρίς να δημιουργούνται προβλήματα από το «τέρας» της ελληνικής γραφειοκρατίας.
Σε ένα άλλο έργο χρειάστηκαν 14 μήνες για να εγκριθούν διάφορες μελέτες ή να εγκριθεί χώρος για την απορρόφηση υλικών (μιλάμε για την παράκαμψη Λαμίας). Τώρα το έργο έχει πάρει πάνω του μία καθυστέρηση ανάλογη της καθυστέρηση των εγκρίσεων.
Αυτό όμως μεταφράζεται εκτός από καθυστέρηση στην εκτέλεση των έργων σε απαιτήσεις των εργολάβων για αποζημιώσεις λόγω της καθυστέρησης και τις περισσότερες φορές συνδυάζεται και με μεγάλη αύξηση του κόστους κατασκευής του έργου.
Προβλήματα όμως δεν συναντούμε στην προπαρασκευαστική περίοδο των έργων αλλά και κατά την υλοποίηση τους. Ανάλογα με τις ανάγκες και τις συνθήκες ένα έργο μπορεί να καθυστερήσει για μικροκομματικούς, μικροπολιτικούς ή ακόμα και για προσωπικούς λόγους.
Στο Μετρό Θεσσαλονίκης αφού το έργο έχουν καθυστερήσει ιδιοκτήτες ακινήτων, η ανάδοχος εταιρεία με τα οικονομικά της προβλήματα, ο …Μητροπολίτης της πόλης γιατί ήθελε μεγαλύτερη οικονομική αποζημίωση για να παραχωρήσει ακίνητο για το έργο, τώρα είναι η σειρά του Δήμου που θέλει να προστατεύσει τα αρχαία που βρέθηκαν στο σταθμό ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ παγώνοντας το έργο στο συγκεκριμένο σημείο.
Αυτά τα παραδείγματα είναι λίγα μεταξύ αμέτρητων για το πόσο ανυπεράσπιστα είναι τα έργα από οτιδήποτε προκύψει. Ίσως τώρα είναι ώριμες οι συνθήκες για να γίνουν μεγάλες αλλαγές και όταν βλέπουμε έργα να δημοπρατούνται να είμαστε σίγουροι ότι είναι θωρακισμένα από οποιονδήποτε θελήσει να παρέμβει προκαλώντας ζημιά στο έργο και το κοινωνικό σύνολο.
Αυτό ίσως πρέπει να το αναζητήσουμε σε άλλες χώρες με πιο προηγμένους τρόπους διαχείρισης έργων και να δούμε πως έδρασαν και πως τελικά προστάτευσαν τα έργα και τους πολίτες από καιροσκοπικές και άλλες επιδιώξεις. Είναι μία κατάσταση αναγκαία που θα φέρει τεράστιες αλλαγές στο πως αντιμετωπίζεται ένα έργο, από τον ανάδοχο μέχρι τον Δήμαρχο της περιοχής, από τον υπάλληλο της υπηρεσίας μελετών μέχρι την ομάδα πολιτών που για ιδιοσυμφέρον για επιχειρήσουν να προσβάλλουν το έργο.
Αυτό απαιτεί την συμμετοχή τόσο του σημαντικότερου φορέα έργων (του Υπουργείου Υποδομών) των Περιφερειών και των Δημόσιων κατασκευαστικών εταιρειών. Αν τελικά το δούμε ποτέ θα μιλάμε για μία πραγματική επανάσταση στην παραγωγή και διαχείριση έργων.
Ένα βήμα μπρος, δύο βήματα πίσω για το πολύπαθο Τραμ της Αθήνας. Αν και σε 4 εβδομάδες κλείνουμε ένα έτος από την υπογραφή της σύμβασης κατασκευής τα κυρίως έργα δεν έχουμε δει να ξεκινούν. Όλα αυτά ενώ το αρχικό χρονοδιάγραμμα του έργου μιλά για ολοκλήρωση τον Φεβρουάριο του 2015, δηλαδή σε 14 μήνες από σήμερα.
Το πρόβλημα εντοπίζεται στην καθυστέρηση έγκρισης των μελετών εφαρμογής, που είναι απαραίτητες για να ενεργοποιηθεί 100% το έργο. Αυτού του είδους την καθυστέρηση την βλέπουμε σε κάθε έργο σχεδόν και είναι λίγες οι περιπτώσεις έργων που ξεκινούν και ολοκληρώνονται στην ώρα τους χωρίς να δημιουργούνται προβλήματα από το «τέρας» της ελληνικής γραφειοκρατίας.
Σε ένα άλλο έργο χρειάστηκαν 14 μήνες για να εγκριθούν διάφορες μελέτες ή να εγκριθεί χώρος για την απορρόφηση υλικών (μιλάμε για την παράκαμψη Λαμίας). Τώρα το έργο έχει πάρει πάνω του μία καθυστέρηση ανάλογη της καθυστέρηση των εγκρίσεων.
Αυτό όμως μεταφράζεται εκτός από καθυστέρηση στην εκτέλεση των έργων σε απαιτήσεις των εργολάβων για αποζημιώσεις λόγω της καθυστέρησης και τις περισσότερες φορές συνδυάζεται και με μεγάλη αύξηση του κόστους κατασκευής του έργου.
Προβλήματα όμως δεν συναντούμε στην προπαρασκευαστική περίοδο των έργων αλλά και κατά την υλοποίηση τους. Ανάλογα με τις ανάγκες και τις συνθήκες ένα έργο μπορεί να καθυστερήσει για μικροκομματικούς, μικροπολιτικούς ή ακόμα και για προσωπικούς λόγους.
Στο Μετρό Θεσσαλονίκης αφού το έργο έχουν καθυστερήσει ιδιοκτήτες ακινήτων, η ανάδοχος εταιρεία με τα οικονομικά της προβλήματα, ο …Μητροπολίτης της πόλης γιατί ήθελε μεγαλύτερη οικονομική αποζημίωση για να παραχωρήσει ακίνητο για το έργο, τώρα είναι η σειρά του Δήμου που θέλει να προστατεύσει τα αρχαία που βρέθηκαν στο σταθμό ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ παγώνοντας το έργο στο συγκεκριμένο σημείο.
Αυτά τα παραδείγματα είναι λίγα μεταξύ αμέτρητων για το πόσο ανυπεράσπιστα είναι τα έργα από οτιδήποτε προκύψει. Ίσως τώρα είναι ώριμες οι συνθήκες για να γίνουν μεγάλες αλλαγές και όταν βλέπουμε έργα να δημοπρατούνται να είμαστε σίγουροι ότι είναι θωρακισμένα από οποιονδήποτε θελήσει να παρέμβει προκαλώντας ζημιά στο έργο και το κοινωνικό σύνολο.
Αυτό ίσως πρέπει να το αναζητήσουμε σε άλλες χώρες με πιο προηγμένους τρόπους διαχείρισης έργων και να δούμε πως έδρασαν και πως τελικά προστάτευσαν τα έργα και τους πολίτες από καιροσκοπικές και άλλες επιδιώξεις. Είναι μία κατάσταση αναγκαία που θα φέρει τεράστιες αλλαγές στο πως αντιμετωπίζεται ένα έργο, από τον ανάδοχο μέχρι τον Δήμαρχο της περιοχής, από τον υπάλληλο της υπηρεσίας μελετών μέχρι την ομάδα πολιτών που για ιδιοσυμφέρον για επιχειρήσουν να προσβάλλουν το έργο.
Αυτό απαιτεί την συμμετοχή τόσο του σημαντικότερου φορέα έργων (του Υπουργείου Υποδομών) των Περιφερειών και των Δημόσιων κατασκευαστικών εταιρειών. Αν τελικά το δούμε ποτέ θα μιλάμε για μία πραγματική επανάσταση στην παραγωγή και διαχείριση έργων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου