Το σκοτεινό τούνελ των εγκλωβισμένων επεκτάσεων και τα φωτεινά γραφεία των υπευθύνων

κείμενο από το ypodomes.com
Τα έργα των επεκτάσεων του Μετρό της Αθήνας είναι ολοκληρωμένα εδώ και μήνες. Αν κάποιος επισκεφθεί την ιστοσελίδας της Αττικό Μετρό και δει την πρόοδο των έργων, εδώ και 6 μήνες σχεδόν οι εργασίες έχουν να κάνουν με την αποκατάσταση του εδάφους.

Σε άλλη περίπτωση οι σταθμοί και οι επεκτάσεις θα είχαν λειτουργήσει και οι συγκεκριμένες εργασίες θα συνεχίζονταν για καιρό. Το δυστύχημα να βρισκόμαστε σε αυτή τη χρονική περίοδο με 3 επεκτάσεις που κανείς δεν λέει να βάλει το χέρι του και να τις βγάλει από τη λάσπη είναι πραγματικά εξοργιστικό.

Είναι αδιανόητο μια τέτοια περιουσία να μένει αναξιοποίητη, δημιουργώντας ζημιά τόσο στις περιοχές που υποθετικά θα ευεργετούσε όσο και τις δεκάδες επιχειρήσεις που θα λειτουργούσαν πέριξ των σταθμών.

Η απασχόληση από τη λειτουργία 7 νέων σταθμών θα ήταν επίσης καθοριστική για την τοπική οικονομία αλλά και για την μείωση της ανεργίας που είναι μάλλον ανεξέλεγκτη. Οι μεταφορές στις νέες επεκτάσεις θα μείωναν την κίνηση των οχημάτων και την χρήση βενζίνης για τη μετακίνηση.

Υπολογίζεται ότι με αυτούς τους 7 νέους σταθμούς θα έχουμε 160.000 μετακινήσεις την ημέρα. Αν υπολογίσουμε το χαμένο διάστημα που δεν λειτουργούν και το πολλαπλασιάσουμε τόσο η οικονομική ζημιά από τον εγκλωβισμό τους είναι τεράστια τόσο για την ΣΤΑΣΥ που είναι η νέα εταιρεία διαχείρισης όσο και για την κίνηση, εργασία, επιχειρηματικότητα και όλα τα καλά που φέρνει ένας σταθμός Μετρό.

Απορώ λοιπόν πως κανείς δεν προσμετρά όλα τα παραπάνω και αυτοί οι σταθμοί αντί να τρέξουν και να ολοκληρωθούν το συντομότερο να πηγαίνουν ως μπαλάκι του πινγκ-πονγκ από τον ένα Υπουργό στον επόμενο.

Όταν πριν από λίγο καιρό αλληλογραφούσα με ένα φίλο Γερμανό, λάτρη των μέσων σταθερής τροχιάς και τον ενημέρωνα για τα νέα σχέδια με επεκτάσεις και γραμμές μου είχε απαντήσει σκωπτικά «το καλύτερο που έχετε να περιμένετε είναι να ολοκληρωθούν οι τρέχουσες επεκτάσεις με τις οποίες καθυστερήσεις και για τα υπόλοιπα ας το ξανασυζητήσουμε σε 5-6 χρόνια».

Δεν συμφώνησα τότε μαζί του αλλά με τους μήνες να περνούν και τη λύση να παραμένει στα συρτάρια σκέφτομαι πόσο δίκιο είχε τελικά. Οι διαγωνισμοί είναι παγωμένοι εδώ και χρόνια, η εξαγγελία για τη γραμμή 4 έχει καταντήσει περίπου σαν την εξαγγελία του Μετρό Θεσσαλονίκης που ήταν επί 20 χρόνια το αστείο της πόλης και 3 επεκτάσεις με 7 σταθμούς να μην μπορούν να ολοκληρωθούν.

Φυσικά μέσα από τα τούνελ του Μετρό της Αθήνας δεν πρόκειται να δούμε κάποια λύση στο πρόβλημα που υπάρχει εδώ και 2,5 χρόνια αλλά εκεί ψηλά στα γραφεία των υπευθύνων δεν υπάρχει κανείς να πάρει το «βάρος» και να μας δώσει τη χαρά ότι κάτι γίνεται και κάτι κινείται;