κείμενο από το ypodomes.com
Όταν τον Ιούνιο του 2010 άνοιξε το ypodomes.com ζούσαμε ακόμα σε ένα όνειρο. Τα έργα κυλούσαν ακόμα, η χώρα όμως είχε ήδη εισέλθει στο λαβύρινθο της κρίσης.
Οι καλές μέρες των κατασκευών που κράτησαν για περίπου 20 χρόνια, που γιγάντωσαν τις μεγάλες κατασκευαστικές μας εταιρίες είχε φτάσει σε ένα αδιέξοδο.
Από τη μία τα χρήματα στέρευαν ενώ το κατασκευαστικό Ελντοράντο καλά κρατούσε. Δεν είχαμε ακόμα συνειδητοποιήσει πως εκεί που μπήκαμε, σε αυτό το λαβύρινθο, δεν είχαμε φροντίσει ένα έχουμε το δικό μας "μίτο της Αριάδνης".
Σημειωτέον, αυτό το σφάλμα ακόμα το κάνουμε. Κινούμαστε σαν χαμένοι και δεν έχουμε βρει ένα βηματισμό που να μας επιτρέψει να βρούμε το δρόμο προς την έξοδο.
Το τι έφταιξε και είμαστε εδώ είναι μία μεγάλη κουβέντα που έχει να κάνει με το πολιτικο σκέλος και υπάρχουν άλλοι ειδικοί για να το αναλύσουν. Αναφορικά με το επιχειρηματικό προσπαθήσαμε και εν μέσω της κρίσης μέσα από τις υποδομές να ξεφύγουμε από τη μοίρα μας.
Όπως αποδείχθηκε αυτό δεν έφτανε όχι γιατί ήταν μία λάθος κίνηση αλλά γιατί αυτό δεν μπορούσε να υποστηριχθεί οικονομικά. Έτσι το ένα έργο μετά το άλλο πάγωσαν και στα χρόνια απο τα μέσα του 2010 μέχρι και τα μέσα του 2013 τα περισσότερα έργα ήταν νεκροζώντανα.
Εν τω μεταξύ και ενώ η χώρα έχει περάσει δια πυρός και σιδήρου τα έργα αρχίζουν σταδιακά να ξυπνούν. Για τον επόμενο ενάμιση χρόνο η εικόνα αλλάζει η κατασκευή αρχίζει και παίρνει μπρος και όλα δείχνουν πως έχουν πάρει το δρόμο τους.
Όμως η κρίση δεν έχει τελείωσει και στην πραγματικότητα ένας δεύτερος γύρος έχει ξεκινήσει και εξακολουθεί μέχρι σήμερα. Τα αποτελέσματα του διαρκούν ακόμα και η λήξη του παραμένει άγνωστη.
Μέσα από αυτή την πενταετία θα περίμενε κανείς ότι θα υπήρχε μεγαλύτερη σοφία αναφορικά με τα λάθη που έχουν γίνει στο παρελθόν. Δυστυχώς αυτό δεν έχει συμβεί και σήμερα είμαστε αντιμέτωποι με μία πολύ δύσκολα διαχειρίσιμη πραγματικότητα.
Αν πάρουμε για παράδειγμα τους αυτοκινητόδρομους θα δούμε ότι η πολιτική που έχει επιλεχθεί είναι μάλλον αδιέξοδη. Τα ποσά για διόδια είναι εκτός ελληνικής πραγματικότητας και μάλλον έχουν προσαρμοστεί στην τραπεζική πραγματικότητα. Τι σημαίνει αυτό;
Σημαίνει δύσκολες καταστάσεις. Πως μπορείς να ικανοποιήσεις την ανάγκη σου για ασφαλές μεγάλο δίκτυο αυτοκινητόδρομων, με ένα κόστος ανεκτό για την οικονομική κατάσταση της χώρας και ταυτόχρονα να ικανοποιείς τον επενδυτή και τον χρηματοδότη; Μαθηματικά για υψηλού επιπέδου λύτες.
Αυτός είναι ένας γρίφος που δύσκολα μπορεί κάποιος να τον απαντήσει. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και με τα Περιφερειακά Αεροδρόμια. Θα μπορέσουν κάτω από την σκέπη ενός ιδιωτικού επενδυτή να παραμείνουν φιλικά και κυρίως οικονομικά προς τον επιβάτη; Ερωτήματα φιλοσοφικά...
Στην ουσία η κουβέντα που πρέπει να γίνει άμεσα είναι τι οικονομία θέλουμε, αν θέλουμε σύγχρονο-κράτος και ταυτόχρονα πως αυτό μπορεί να γίνει με τα οικονομικά μαθηματικά της χώρας μας.
Το βέβαιο είναι ότι το επόμενο διάστημα δεν θα είναι εύκολο, τουναντίον, θα είναι ένα διάστημα που θα περάσουμε ακόμα μία στενωπό αλλά από αυτή θα κριθεί και η συνέχεια της χώρας άλλα και των κατασκευών.
Θα κρατήσω λοιπόν την αισιοδοξία μου και θα ευχηθώ να υπάρξει μία καλή κατάληξη στον Ελληνικό Δράμα που μας επηρεάζει όλους και να ευχηθώ η επόμενη μέρα να είναι καλύτερη για όλους. Μπορεί να είμαστε φτιαγμένοι για τα δυσκόλα, αλλά δεν είναι ανάγκη να εξασκούμε αυτή την επιδεξιότητα συνέχεια. Αλλωστε κομμάτι της -ευημερούσας κατά τα άλλα- Ευρώπης είμαστε και ονειρευόμαστε ένα καλύτερο μέλλον για όλους μας.
Νίκος Καραγιάννης-ypodomes.com
Οι καλές μέρες των κατασκευών που κράτησαν για περίπου 20 χρόνια, που γιγάντωσαν τις μεγάλες κατασκευαστικές μας εταιρίες είχε φτάσει σε ένα αδιέξοδο.
Από τη μία τα χρήματα στέρευαν ενώ το κατασκευαστικό Ελντοράντο καλά κρατούσε. Δεν είχαμε ακόμα συνειδητοποιήσει πως εκεί που μπήκαμε, σε αυτό το λαβύρινθο, δεν είχαμε φροντίσει ένα έχουμε το δικό μας "μίτο της Αριάδνης".
Σημειωτέον, αυτό το σφάλμα ακόμα το κάνουμε. Κινούμαστε σαν χαμένοι και δεν έχουμε βρει ένα βηματισμό που να μας επιτρέψει να βρούμε το δρόμο προς την έξοδο.
Το τι έφταιξε και είμαστε εδώ είναι μία μεγάλη κουβέντα που έχει να κάνει με το πολιτικο σκέλος και υπάρχουν άλλοι ειδικοί για να το αναλύσουν. Αναφορικά με το επιχειρηματικό προσπαθήσαμε και εν μέσω της κρίσης μέσα από τις υποδομές να ξεφύγουμε από τη μοίρα μας.
Όπως αποδείχθηκε αυτό δεν έφτανε όχι γιατί ήταν μία λάθος κίνηση αλλά γιατί αυτό δεν μπορούσε να υποστηριχθεί οικονομικά. Έτσι το ένα έργο μετά το άλλο πάγωσαν και στα χρόνια απο τα μέσα του 2010 μέχρι και τα μέσα του 2013 τα περισσότερα έργα ήταν νεκροζώντανα.
Εν τω μεταξύ και ενώ η χώρα έχει περάσει δια πυρός και σιδήρου τα έργα αρχίζουν σταδιακά να ξυπνούν. Για τον επόμενο ενάμιση χρόνο η εικόνα αλλάζει η κατασκευή αρχίζει και παίρνει μπρος και όλα δείχνουν πως έχουν πάρει το δρόμο τους.
Όμως η κρίση δεν έχει τελείωσει και στην πραγματικότητα ένας δεύτερος γύρος έχει ξεκινήσει και εξακολουθεί μέχρι σήμερα. Τα αποτελέσματα του διαρκούν ακόμα και η λήξη του παραμένει άγνωστη.
Μέσα από αυτή την πενταετία θα περίμενε κανείς ότι θα υπήρχε μεγαλύτερη σοφία αναφορικά με τα λάθη που έχουν γίνει στο παρελθόν. Δυστυχώς αυτό δεν έχει συμβεί και σήμερα είμαστε αντιμέτωποι με μία πολύ δύσκολα διαχειρίσιμη πραγματικότητα.
Αν πάρουμε για παράδειγμα τους αυτοκινητόδρομους θα δούμε ότι η πολιτική που έχει επιλεχθεί είναι μάλλον αδιέξοδη. Τα ποσά για διόδια είναι εκτός ελληνικής πραγματικότητας και μάλλον έχουν προσαρμοστεί στην τραπεζική πραγματικότητα. Τι σημαίνει αυτό;
Σημαίνει δύσκολες καταστάσεις. Πως μπορείς να ικανοποιήσεις την ανάγκη σου για ασφαλές μεγάλο δίκτυο αυτοκινητόδρομων, με ένα κόστος ανεκτό για την οικονομική κατάσταση της χώρας και ταυτόχρονα να ικανοποιείς τον επενδυτή και τον χρηματοδότη; Μαθηματικά για υψηλού επιπέδου λύτες.
Αυτός είναι ένας γρίφος που δύσκολα μπορεί κάποιος να τον απαντήσει. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και με τα Περιφερειακά Αεροδρόμια. Θα μπορέσουν κάτω από την σκέπη ενός ιδιωτικού επενδυτή να παραμείνουν φιλικά και κυρίως οικονομικά προς τον επιβάτη; Ερωτήματα φιλοσοφικά...
Στην ουσία η κουβέντα που πρέπει να γίνει άμεσα είναι τι οικονομία θέλουμε, αν θέλουμε σύγχρονο-κράτος και ταυτόχρονα πως αυτό μπορεί να γίνει με τα οικονομικά μαθηματικά της χώρας μας.
Το βέβαιο είναι ότι το επόμενο διάστημα δεν θα είναι εύκολο, τουναντίον, θα είναι ένα διάστημα που θα περάσουμε ακόμα μία στενωπό αλλά από αυτή θα κριθεί και η συνέχεια της χώρας άλλα και των κατασκευών.
Θα κρατήσω λοιπόν την αισιοδοξία μου και θα ευχηθώ να υπάρξει μία καλή κατάληξη στον Ελληνικό Δράμα που μας επηρεάζει όλους και να ευχηθώ η επόμενη μέρα να είναι καλύτερη για όλους. Μπορεί να είμαστε φτιαγμένοι για τα δυσκόλα, αλλά δεν είναι ανάγκη να εξασκούμε αυτή την επιδεξιότητα συνέχεια. Αλλωστε κομμάτι της -ευημερούσας κατά τα άλλα- Ευρώπης είμαστε και ονειρευόμαστε ένα καλύτερο μέλλον για όλους μας.
Νίκος Καραγιάννης-ypodomes.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου