κείμενο από το ypodomes.com
Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο ζήσαμε την παράδοση 4 μεγάλων αυτοκινητόδρομων και σε αυτό το διάστημα πραγματικά είδαμε ότι οι οδικές μεταφορές μεταμορφώνονται στη χώρα μας. Από τον Απρίλιο του 2016 με την παράδοση του Λεύκτρο-Σπάρτη στο Μορέα, μέχρι την περασμένη Πέμπτη που παραδόθηκε στο σύνολο της η Ιόνια Οδός οι συγκινήσεις για τους νέους δρόμους ήταν μεγάλη.
Σημαντική ήταν και η παράδοση της Ολυμπίας Οδού που είχε στοιχειώσει την εθνική οδό Κορίνθου-Πατρών και η παράδοση των 25χλμ στα Τέμπη που ένωσαν την Βόρεια με την Κεντρική και κατ`επέκταση τη Νότια Ελλάδα.
Στην πορεία αυτή μου έχουν μείνει χαραγμένες δύο στιγμές, δύο παραδόσεις τμημάτων αυτοκινητόδρομων και οι δύο στην Ιόνια Οδό. Η πρώτη ήταν στα τέλη του έτους, όταν μετά από 10 χρόνια έργων ήρθε η στιγμή να λειτουργήσει το πρώτο τμήμα της Ιόνιας Οδού από τον Κουβαρά στην Αμφιλοχία. Η αδημονία των ανθρώπων της περιοχής ήταν τόσο μεγάλη που η στιγμή της παράδοσης ήταν αρκετά συγκινητική. Είχε "σπάσει" ο κύκλος των έργων και για πρώτη φορά κάποιος θα είχε στη διάθεση του 60χλμ συνεχόμενου αυτοκινητόδρομου. Μεγάλη υπόθεση...
Η δεύτερη και μακράν η πιο φορτισμένη συναισθηματικά στιγμή ήταν στα τέλη Φεβρουαρίου όταν δόθηκε το πρώτο τμήμα της κατασκευής της Ιόνιας Οδού στην Ήπειρο, από την Φιλιππιάδα μέχρι την Πέρδικα. Εκεί, το κλίμα δεν ήταν πανηγυρικό, ήταν συγκινητικό. Για πρώτη φορά, οι Ηπειρώτες που Ιόνια Οδό άκουγαν αλλά δεν την ζούσαν, μπορούσαν μαζί με το έτοιμο από παλιά τμήμα της παράκαμψης Άρτας να οδηγήσουν για 55χλμ σε ένα αυτοκινητόδρομο που παρέκαμπτε την πανέμορφη αλλά φονική διαδρομή μεταξύ των δύο μεγάλων αστικών κέντρων της Ηπείρου.
Η χαρά των πολιτών ήταν τόσο μεγάλη που υπήρχαν καμιά διακοσαριά άνθρωποι, έξω από τον αυτοκινητόδρομο, στην περιοχή της Γέφυρας του Τσαγκαρόπουλου, που πραγματικά ήταν κρεμασμένοι πάνω στα βράχια, απλά και μόνο για να δούν την τελετή και τον "δικό τους δρόμο".
Για όλους εσάς που χρησιμοποιούσατε μέχρι πολύ πρόσφατα την (κατ`ευφημισμόν) Εθνική Οδό Αντιρρίου-Ιωαννίνων, η διαφορά μεταξύ των δύο αξόνων δεν είναι απλά μεγάλη είναι χαώδης. Πολλές φορές χαριτολογώντας έχω αναφέρει ότι η Ιόνια Οδό, με αθλητικούς όρους, είναι σαν από το ερασιτεχνικό πρωτάθλημα της περιοχής να προβιβάζεσαι στο Champions League.
Όμως γιατί; από τη μία έχουμε ένα δρόμο ιδιαίτερα στενό ακόμα και για ι.χ. με μόλις μία λωρίδα ανά ρεύμα κυκλοφορίας χωρίς καμία ρήτρα ασφάλειας με πολύ άσχημα τεχνικά χαρακτηριστικά για το οδόστρωμα και εξαιρετικά μεγάλες ανωφέρεις και κατωφέρεις με επικίνδυνες κλίσεις και αμέτρητες ισόπεδες διαβάσεις και το χειμώνα πολλές φορές αδιάβατο. Από την άλλη περάσαμε σε ένα δρόμο που διαθέτει δύο φαρδιές λωρίδες ανά κατεύθυνση, με επιπλέον ΛΕΑ (Λωρίδα Εκτάκτου Ανάγκης), με στηθαίο ασφαλείας στο μέσον, με μεταλλικά στηθαία στα πλάγια σύμφωνα με τις τελευταίες Ευρωπαϊκές οδηγίες, με σήραγγες (η Κλόκοβα που αντικατέστησε την Παλιοβούνα ήταν από μόνη της ένα μικρό θαύμα), κοιλαδογέφυρες, εξαιρετικό αντιολισθηρό οδόστρωμα που απορροφά τα όμβρια ύδατα, με ανισόπεδους κόμβους, 24ωρη οδική βοήθεια και επιτήρηση, σύγχρονες, καθαρές και απολύτως ασφαλείς τουαλέτες σε πολλά σημεία του άξονα. Αυτός ο δρόμος διαθέτει τα πλέον σύγχρονα χαρακτηριστικά που πρέπει να διαθέτει ένας κλειστός αυτοκινητόδρομος.
Αν αυτό δεν είναι αναβάθμιση, τότε αναρωτιέμαι τι μπορεί να είναι. Δεν θα ήθελα να παρεξηγηθώ και να μειώσω την αξία της λειτουργίας του Μορέα, της Ολυμπίας, του Αυτ.Αιγαίου, ακόμα και του Ε65 που θα παραδοθεί μετά από μερικές εβδομάδες, ούτε να διαφημίσω τον νέο αυτό άξονα. Εξάλλου όλα τα παραπάνω τα έχουν και οι υπόλοιποι μεγάλοι δρόμοι. Όμως πραγματικά η Ιόνια Οδός, μετέφερε την Δυτική Ελλάδα και την Ήπειρο από την ερασιτεχνική κατηγορία, στο Champions League των αυτοκινητόδρομων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου