κείμενο από το ypodomes.com
Εδώ και χρόνια κρατάει η "κολόνια" με την κατασκευή των αυτοκινητόδρομων. Πλέον εισερχόμαστε στην τελική ευθεία για την ολοκλήρωση των στοιχειωμένων έργων και την τμηματική απόδοση τους στην κυκλοφορία.
Σε περίπου 7 μήνες σε λειτουργική τροχιά θα υπάρχουν η Ολυμπία και η Ιόνια Οδός ενώ πλήρως θα λειτουργουν ο Μορέας, ο Αιγαίου και ο Ε65.
Τα "ψιλά" που θα μείνουν θα χρειαστούν μία έξτρα υπομονή μέχρι τον ερχόμενο Αύγουστο όπου και επίσημα θα κλείσει την αυλαία της μεγάλης σαπουνόπερας που ξεκίνησε το 2005 με τη δημοπράτηση αυτών των δρόμων και πέρασε από 40 κύματα μέχρι να φτάσουμε στη σημερινή τελική ευθεία.
Εδώ κάπου αναρωτιώμαστε όλοι: και μετά τι; ποια είναι η επόμενη μέρα στις μεγάλες κατασκευές για τα επόμενα 5-10 χρόνια.
Το μεγάλο στοίχημα για τη χώρα είναι πως θα ισορροπήσει κατασκευαστικά με τα φαινόμενα να δείχνουν πως τα έργα επιστρέφουν και πάλι στην Αθήνα ενώ 4-5 μεγάλα project θα γίνουν στην περιφέρεια.
Στην Κρήτη θα έχουμε το Αεροδρόμιο στο Καστέλι (με συνεχείς αναβολές στη δημοπράτηση) και πιθανότατα μέχρι το 2019 και τον ΒΟΑΚ. Αυτά τα 2 έργα θα αλλάξουν το πρόσωπο του νησιού που σήμερα ταλαιπωρείται από το κακό οδικό δίκτυο και το ανεπαρκές Αεροδρόμιο του Ηρακλείου. Παρηγοριά η σχεδόν ολοκλήρωση της αναβάθμισης του Αεροδρομίου στα Χανιά και η πρόσφατη αναβάθμιση του Αεροδρομίου της Σητείας.
Στην Πελοπόννησο θα έχουμε το Πάτρα-Πύργος και κάποια σιδηροδρομικά, στη Στερεά και Θεσσαλία το βόρειο και νότιο άκρο του Ε65 με 2 σιδηροδρομικά και ...αυτά.
Η Θεσσαλονίκη παραμένει μέχρι σήμερα στο παρασκήνιο χωρίς κανένα έργο και το άγχος να τελειώσει με τα 2 μεγάλα έργα Μετρό που θα κατασκευάζονται μέχρι το 2020-2021. Εδώ υπάρχει η ανησυχία η πόλη να ξεμείνει από νέα μεγάλα έργα, κυρίως αστικά συγκοινωνιακά.
Στην Αθήνα αντίθετα υπάρχει πληθώρα έργα, με την κατασκευαστική άνθηση να επιστρέφει. Βασιλιάς όλων τα έργα του Ελληνικού που θα μας κρατούν συντροφιά για πολλά χρόνια, η Γραμμή 4 του Μετρό, οι επενδύσεις στο Θριάσιο, οι επεκτάσεις της Αττικής Οδού, η επέκταση του Προαστιακού στο Λαύριο (πιθανόν και στη Ραφήνα), η υποθαλάσσια Σαλαμίνας κ.α.
Άρα είμαστε εντάξει με τον προγραμματισμό των υποδομών της επόμενης 10ετίας; Αν νομίζετε ότι επειδή διαβάσατε τα παραπάνω ότι είναι και αρκετά και σίγουρα, τότε αυταπατάσται.
Από όλα τα παραπάνω προς το παρόν, σε ραγες υλοποίησης είναι ....κανένα. Έχουμε δημοπρατήσεις για τμήματα του Πάτρα-Πύργος, εκκίνηση του προγράμματος του Ελληνικού, αναμονή για το νότιο τμήμα του Ε65 (Λαμία-Ξυνιάδα) και ...αυτά. Έργα σε κάποιο από τα παραπάνω δεν έχουμε.
Τα καμπανάκια του εφησυχασμού ήδη χτυπούν και θα πρέπει οι ρυθμοί που σήμερα είναι τύπου μεξικάνικης σιέστας να επιταχυνθούν καθώς σε 1 χρόνο από σήμερα θα πρέπει τα περισσότερα από τα παραπάνω έργα να έχουν ξεκινήσει να υλοποιούνται για να μην έχουμε "χρονική τρύπα" που μπορεί να αποβεί μοιραία για πολλές εταιρείες.
Αυτός ο εφησυχασμός είναι και ο πιο επικίνδυνος γιατί όσοι ασχολούμαστε με τα έργα, γνωρίζουμε πόσο δύσκολο είναι σε αυτή τη χώρα κάτι να προχωρήσει και να φτάσει στην υλοποίηση και πόσο εύκολα μπορεί να κολλήσει, να καταρρεύσει ή να ακυρωθεί.
Θέλετε παραδείγματα; μα οι ίδιοι οι αυτοκινητόδρομοι είναι το μεγάλο παράδειγμα. Το Μετρό Θεσσαλονίκης με τα χιλιάδες προβλήματα, τα ακυρωμένα έργα για την δυτική Ολυμπία από την Πάτρα μέχρι τον Πύργο και την Τσακώνα και τα προσφάτως ακυρωμένα έργα για τον αυτοκινητόδρομο Ελευσίνα-Υλίκη και την Υποθαλάσσια Ελευσίνας.
Αυτά ήταν έργα που υποτίθεται μέχρι το 2012 ότι ήταν υλοποιήσιμα. Το μόνο που διασώθηκε από αυτά είναι το Μετρό Θεσσαλονίκης με μεγάλες συνέπειες στη λειτουργία της πόλης που υποφέρει και θα υποφέρει για χρόνια.
Η επόμενη μέρα, δεν πρέπει να είναι λοιπόν μόνο στα γραπτά ή τα προφορικά. Πρέπει να είναι στα εργοτάξια και μάλιστα καλοσχεδιασμένα ειδάλλως σε λίγα χρόνια θα μιλάμε ξανά και ξανά για τα ίδια και τα ίδια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου