Flashback: Αττικό Τραμ

Απο τα μέσα της δεκαετίας του 1990 στην Αθήνα συζητούσαν για την επαναφορά του Τραμ. Προτάθηκαν διάφοροι τρόποι καθώς και διάφορες διαδρομές με κύριο χαρακτηριστικό την ένωση του κέντρου της Αθήνας και του Πειραιά με τις συνοικίες τους.
Βλέποντας την ανάπτυξη του μέσου κυρίως στις Ευρωπαικές πόλεις όλο και περισσότερο ωρίμαζε η ιδέα. Με την ανάληψηξ των Ολυμπιακών και τις αυξημένες ανάγκες της Αθήνας απο το όλο και αυξανόμενο κυκλοφοριακό πρόβλημα δημοσιεύτηκε η ανάπτυξη των μέσων μαζικής μεταφοράς (ΜΑΜ) για την περίοδο 2000-2006 προτάθηκε να δημιουργηθεί ένα πλέγμα με διαδρομές απο το κέντρο της Αθήνας προς Πατήσια , Παγκράτι και Πειραιά.
Το 2000 η τότε κυβέρνηση ανακάλυψε (μάλλον κάπως αργά) ότι υπάρχει κενό στις μεταφορές των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων στα Νότια Προάστια - τόσο στο Νέο Φάληρο όσο και στον 'Αγιο Κοσμά και το Ελληνικό. Αποφασίστηκε λοιπόν σε σχέση με την αρχική μελέτη να εγκαταληφθούν οι αρχικές διαδρομές και να δημιουργηθεί μια γραμμή που να ενώνει το κέντρο της Αθήνας με τη Νέα Σμύρνη το Παλαιό Φάληρο και δύο κλάδους ο ένας προς Φάληρο και ο άλλος προς Ελληνικό.
Με το βάρος του χρόνου να τρέχει καθώς και τις αντιδράσεις που υπήρξαν απο τους Δήμους που περνούσε το Τραμ έκαναν την Ολυμπιακή Επιτροπή να δώσει "κόκκινη κάρτα" για το έργο αυτό. Με παρέμβάσεις Υπουργών και φοβερές πιέσεις το έργο κατάφερε να ξεκινήσει στις αρχές του 2002 και ένα ασφυκτικό χρονοδιάγραμμά στην πλάτη της : έπρεπε σε 2, 5 χρόνια να κατασκευαστούν 25 χιλιομέτρα διπλής γραμμής Τραμ ακόμα και σε περιοχές με αστική ανάπτυξη.
Οι εργασίες και λόγω απειρίας σε τέτοιου είδους έργα στην Ελλάδα δεν προχωρούσε ικανοποιητικά και το όλο εγχείρημα έφτανε στα όρια της αποτυχίας. Η Διεθνής Ολυμπαική Επιτροπή (ΔΟΕ) είχε σχεδόν σίγουρο την ΜΗ λειτουργία του Τραμ και ζητούσε εναλλακτικά πλάνα για τις μεταφορές στις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις. Τον τελευταίο χρόνο (απο το καλοκαίρι του 2003) ξεπεράστηκαν όλα τα προβλάηματα αλλά το χρονοδιάγραμμα ήταν ασφυκτικό και χρειάστηκαν υπεράνθρωπες προσπάθειες για την ολοκλήρωση του "πολύπαθου" έργου.
Οι τελευταίοι κρίσιμοι μήνες ξεπέρασαν κάθε προσδοκία τα δοκιμαστικά δρομολόγια με τους οδηγούς να εκπαιδεύονται ακόμα στο Τραμ του Βερολίνου ξεκίνησαν στα μέσα Ιουνίου του 2004.
Στις 19 Ιουλίου 2004 το Τραμ σφύριξε για πρώτη φορά και μετέφερε επιβάτες μετά απο 38χρόνια. Οι πρώτοι μήνες λειτουργίας έδειξαν πόσο ανώριμο ήταν το μέσο στον ασφυκτικό ιστό της ΑΘήνας καθώς υπήρχαν προβλήματα με τη σηματοδότηση με το 'πράσινο κύμα' (την προτεραιότητα του Τραμ έναντι των αυτοκινήτων δηλαδή στα φανάρια) με τον κλιματισμό (δε θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη βόλτα όπου ημάσταν στοιβαγμένοι σαν σαρδέλες στην ντάλα του καλοκαιριού και ο κλιματισμός άφαντος!!).
Οι γραμμές που ξεκίνησαν είναι οι Σύνταγμα-Νεος Κόσμος-Νέα Σμύρνη- Παλαιό Φάληρο- Γλυφάδα και κλάδος προς Στάδιο Ειρήνης και Φιλία ενώ τον Οκτώβριο που μας πέρασε έγινε και η πρώτη μικρή επέκταση απο τη Γλυφάδα στη Βούλα.
Στα μελλονικά πλάνα του Τραμ αναμενεται η επέκταση προς το Κέντρο του Πειραιά και τις συνοικίες του (Κερατσίνι, Καμίνια κλπ.
Οι σημερινοι αριθμοί του Τραμ :60.000 αριθμός επιβατών ανά ημέρα, 26 χλμ. δίκτυο, 47 στάσεις στις διαδρομές του Τραμ
19 ώρες λειτουργίας τις καθημερινές, 24 ώρες λειτουργίας το Σ.Κ, 35 οχήματα, 254 θέσεις ορθίων και καθήμενων,2 θέσεις για ΑΜΕΑ, 2.044 δέντρα κατά μήκος του δικτύου
94.035 θάμνοι κατά μήκος του δικτύου, 46.687 τ.μ. επιφάνεια καλυμμένη με χλοοτάπητα.