Υποθαλάσσια Αρτηρία: Πιο βαθειά, άρα ακριβότερα και με καθυστέρηση

Έχοντας στην πλάτη της ήδη ένα χρόνο από την υπογραφή της σύμβασης της Υποθαλάσσιας αρτηρίας Θεσσαλονίκης και τα προβλήματα διαδέχονται το ένα το άλλο.
Οι κάτοικοι εξακολουθούν να είναι διχασμένοι για τη χρησιμότητα του έργου και την υλοποίηση όλων των δεσμεύσεων που την ακολουθούν.
Οι αλλαγές στη δομή του έργου είναι πλέον μεγάλες. Το σημαντικότερο από αυτά είναι βάθος της αρτηρίας που από τα 9 μέτρα και έναν απλό εγκιβωτισμό μετατρέπεται σε πραγματική υποθαλάσσια με χρήση μετροπόντικα. Αν το έργο εξακολουθήσει να υφίσταται και δεν ακυρωθεί θα χρειαστεί να φτάσουμε στο τέλος του έτους για τη νέα ΜΠΕ και ενδεχομένως και άλλες ενστάσεις από τις διάφορες οργανώσεις της πόλης.

Ιστορικό
Αποτελεί έμπνευση του καθηγητή του ΑΠΘ Γιώργου Κύρου το 1983. Δύο χρόνια αργότερα το έργο εντάχθηκε στο σχεδιασμό του ΟΡΘ, χωρίς να υπάρξει όμως συνέχεια. Ακολούθησαν διαμάχες μεταξύ των φορέων της πόλης εξαιτίας του επαπειλούμενου μπαζώματος της παραλίας που προέκυψε από τη σχετική προμελέτη. Το 1990 εντάχθηκε στα προγράμματα του ΥΠΕΧΩΔΕ και εξαγγέλθηκε από τον τότε πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Το 1992 παρουσιάστηκε η πρώτη ολοκληρωμένη μελέτη του έργου. Με την αλλαγή κυβέρνησης ακυρώθηκαν όλες οι προϋπάρχουσες μελέτες και το 1996 προκηρύχθηκε διαγωνισμός για τη σύνταξη νέας μελέτης. Το 2000 το έργο εντάχθηκε στο Γʼ ΚΠΣ και ένα χρόνο αργότερα δημοπρατήθηκε ως έργο παραχώρησης. Έπειτα από διεθνή διαγωνισμό και αφού εξετάστηκαν από τα αρμόδια ελληνικά και ευρωπαϊκά όργανα όλες οι ενστάσεις, ανάδοχος ανακηρύχθηκε η κοινοπραξία "Θερμαϊκή Οδός" που αποτελείται από τις Ελληνικές εταιρείες "ΑΚΤΩΡ", "Ελληνική Τεχνοδομική ΤΕΒ" και "Θεμελιοδομή".

Το έργο
Η υποθαλάσσια αρτηρία θα συνδέει τη δυτική είσοδο Θεσσαλονίκης, από το ύψος της οδού Κωλέττη με την παραλιακή λεωφόρο Μ. Αλεξάνδρου μέχρι και την Π. Συνδίκα. Το βασικό τμήμα της έχει μήκος 3.780 μέτρα, εκ των οποίων 1.240 μ. μέσα στη θάλασσα. Το μήκος των υπόγειων χερσαίων σηράγγων εκατέρωθεν του υποθαλάσσιου τμήματος 2.140 μ. και το συνολικό μήκος των ανοικτών ραμπών στα άκρα 400 μ. Επιπλέον, στο βασικό τμήμα προστίθενται επιφανειακά 1.000 μ. στα δυτικά (δυτική είσοδος) και 1.300 μ. στα ανατολικά (Λεωφόρου Μ. Αλεξάνδρου). Η ανάθεση του έργου υπογράφηκε 1 Αυγούστου 2007 και σύμφωνα με τη σύμβαση ο χρόνος περάτωσης του έργου είναι πέντε χρόνια.
Το έργο υποφέρει από τις συνεχείς ενστάσεις και προσφυγές και δεν μπορεί να ξεκινήσει προκειμένου να υπάρξει ένα αξιόπιστο χρονοδιάγραμμά. Το σοβαρότερο πρόβλημα προέκυψε φυσικά μετά την εντολή του Στε λόγω της Εφορείας Αρχαιοτήτων για διατάραξη αρχαιοτήτων τόσο στο υπέδαφος όσο και θαλάσσια και διέταξε την αλλαγή βάθους της σήραγγας από 9 σε 25 μέτρα. Έτσι αλλάζει άρδην ο τρόπος κατασκευής καθώς από εγκιβωτισμό και σύνδεση προκατασκευασμένων κομματιών πάμε σε χρήση μεγάλου μετροπόντικα ο οποίος όμως θα εκτινάξει το κόστος.
Επίσης λόγω μεγαλύτερου βάθους η αρτηρία αναγκαστικά θα μεγαλώσει προκειμένου να υπάρχει ομαλή σύνδεση της με το επίγειο τμήμα και η επιμήκυνση ίσως να αγγίξει κ να ξεπεράσει τα 1.000 μέτρα επιπλέον.
Προς το τέλος του έτους θα κριθεί η συνέχεια ή ματαίωση ενός έργου που δεν θα λύσει το κυκλοφοριακό πρόβλημα της πόλης αλλά σαφώς θα έχει καταλυτικό χαρακτήρα στην αποφυγή της χρήσης του κέντρου της από τα ιχ με αποτέλεσμα πιο ποιοτική ατμόσφαιρα στο κέντρο που σε συνδυασμό με το υπό κατασκευή Μετρό συν τις επεκτάσεις του να ξανακάνει τη Θεσσαλονίκη μια πόλη για να χαίρεσαι να ζεις.