Μετά τους αυτοκινητόδρομους τι κάνουμε;

κείμενο από το ypodomes.com

Αφού χρειάστηκε να περάσουμε από μεγάλες αναμονές, από πραγματικά δύσκολες καταστάσεις η υπόθεση της ταυτόχρονης κατασκευής 5 μεγάλων αξόνων στη χώρα, φτάνει στο τέλος της.

Φέτος και μετά από μεγάλες πιέσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και από εγχώριες φωνές, φτάσαμε στην παράδοση προς λειτουργία νέων αξόνων, από το Αντίρριο μέχρι τα Ιωάννινα,  την επέκταση του Μορέα μέχρι την Καλαμάτα και τη Σπάρτη (παλαιότερα έφτανε μέχρι την Τρίπολη), την κατασκευή του δύσκολου τεχνικά τμήματος των 25χλμ  του ΠΑΘΕ από τον Ευαγγελισμό μέχρι τη Σκοτίνα αλλά και την αναβάθμιση σε αυτοκινητόδρομο (μία εξαιρετικά δύσκολη κατασκευή) του υπάρχοντος δρόμου στην Κορίνθου-Πατρών ενώ αναμένεται και η λειτουργία του πρώτου τμήματος του Ε65 από την Ξυνιάδα μέχρι τα Τρίκαλα. 

Το επίτευγμα είναι πολύ μεγάλο ασχέτως χρόνου και προβλημάτων. Μια χώρα εν μέσω οικονομικής κρίσης, δημιουργεί βασικές υποδομές για το μέλλον της. Αυτό ακριβώς είναι και το ερώτημα που τίθεται. Τελειώνοντας τους αυτοκινητόδρομους, τι κάνουμε;

Το μεγάλο στοίχημα για τη χώρα είναι πως θα ισορροπήσει κατασκευαστικά με τα στοιχεία να δείχνουν πως τα έργα επιστρέφουν και πάλι στην Αθήνα ενώ 4-5 μεγάλα project θα γίνουν στην περιφέρεια.

Στην Κρήτη θα έχουμε το Αεροδρόμιο στο Καστέλι (ξεκινά το 2018) και πιθανότατα μέχρι το 2019 και τον ΒΟΑΚ. Αυτά τα 2 έργα θα αλλάξουν το πρόσωπο του νησιού που σήμερα ταλαιπωρείται από το κακό οδικό δίκτυο και το ανεπαρκές Αεροδρόμιο του Ηρακλείου. Επίσης περιμένουμε και την περίφημη ηλεκτρική διασύνδεση Κρήτης, που θα αλλάξει τον ενεργειακό χάρτη της χώρας.

Στην Πελοπόννησο θα έχουμε το Πάτρα-Πύργος και κάποια σιδηροδρομικά, στη Στερεά την Παράκαμψη Χαλκίδας και το νότιο άκρο του Ε65, στη Θεσσαλία το βόρειο άκρο του Ε65 με 2 σιδηροδρομικά.

Η Θεσσαλονίκη παραμένει μέχρι σήμερα στο παρασκήνιο χωρίς κανένα έργο και το άγχος να τελειώσει με τα 2 μεγάλα έργα Μετρό (Ν.Σ.Σταθμός-Νέα Ελβετία και κλάδος Καλαμαριάς) που θα κατασκευάζονται μέχρι το 2020-2021. Εδώ υπάρχει η ανησυχία η πόλη να ξεμείνει από νέα μεγάλα έργα, κυρίως αστικά συγκοινωνιακά.

Στην Αθήνα αντίθετα υπάρχει πληθώρα έργα, με την κατασκευαστική άνθηση δείχνει σημάδια πως επιστρέφει. Βασιλιάς όλων τα έργα του Ελληνικού που θα μας κρατούν συντροφιά για πολλά χρόνια, η Γραμμή 4 του Μετρό, οι επενδύσεις στο Θριάσιο, οι επεκτάσεις της Αττικής Οδού, η επέκταση του Προαστιακού στο Λαύριο (πιθανόν και στη Ραφήνα), η υποθαλάσσια Σαλαμίνας κ.α.

Άρα είμαστε εντάξει με τον προγραμματισμό των υποδομών της επόμενης 10ετίας; Αν νομίζετε ότι επειδή διαβάσατε τα παραπάνω ότι είναι και αρκετά και σίγουρα, τότε αυταπατάστε.

Από όλα τα παραπάνω προς το παρόν, σε ρυθμούς κατασκευής είναι ....κανένα. Έχουμε δημοπρατήσεις για τη Γραμμή 4, το Καστέλι, τα τμήματα του Πάτρα-Πύργος, εκκίνηση του προγράμματος του Ελληνικού, αναμονή για το νότιο τμήμα του Ε65 (Λαμία-Ξυνιάδα) και ...αυτά. Έργα σε κάποιο από τα παραπάνω δεν έχουμε.

Τα καμπανάκια του εφησυχασμού ήδη χτυπούν και θα πρέπει οι ρυθμοί που σήμερα είναι τύπου μεξικάνικης σιέστας να επιταχυνθούν καθώς σε 1 χρόνο από σήμερα θα πρέπει τα περισσότερα από τα παραπάνω έργα να έχουν ξεκινήσει να υλοποιούνται για να μην έχουμε "χρονική τρύπα" που μπορεί να αποβεί μοιραία για πολλές εταιρείες.

Αυτός ο εφησυχασμός είναι και ο πιο επικίνδυνος γιατί όσοι ασχολούμαστε με τα έργα, γνωρίζουμε πόσο δύσκολο είναι σε αυτή τη χώρα κάτι να προχωρήσει και να φτάσει στην υλοποίηση και πόσο εύκολα μπορεί να κολλήσει, να καταρρεύσει ή να ακυρωθεί.

Θέλετε παραδείγματα; μα οι ίδιοι οι αυτοκινητόδρομοι είναι το μεγάλο παράδειγμα. Το Μετρό Θεσσαλονίκης με τα χιλιάδες προβλήματα, τα ακυρωμένα έργα για την δυτική Ολυμπία από την Πάτρα μέχρι τον Πύργο και την Τσακώνα και τα προσφάτως ακυρωμένα έργα για τον αυτοκινητόδρομο Ελευσίνα-Υλίκη και την Υποθαλάσσια Λευκάδας.

Αυτά ήταν έργα που υποτίθεται μέχρι το 2012 ότι ήταν υλοποιήσιμα. Το μόνο που διασώθηκε από αυτά είναι το Μετρό Θεσσαλονίκης με σημαντικά αρνητικές συνέπειες στη λειτουργία της πόλης που υποφέρει και θα υποφέρει για χρόνια.

Η επόμενη μέρα, δεν πρέπει να είναι λοιπόν μόνο στα γραπτά ή τα προφορικά. Πρέπει να είναι στα εργοτάξια και μάλιστα καλοσχεδιασμένα ειδάλλως σε λίγα χρόνια θα μιλάμε ξανά και ξανά για τα ίδια και τα ίδια.