Συζήτηση για το Μητροπολιτικό Πάρκο κ το πράσινο στην Αθήνα

Ενας φίλος σε σχόλιο του ζήτησε να μιλήσω για τη δημιουργία πολλλαπλών χώρων πρασίνου εντί ενός μεγάλου στο Ελληνικό.
Ας ανοίξουμε λοιπόν μια συζήτηση για το πράσινο στην Αθήνα κ για τις δυνατότητες που υπάρχουν στην πρωτεύουσα.
Η Αθήνα ως μητρόπολη έχει λίγους χώρους πρασίνου:ο Λυκαβηττός, το άλσος Νέας Φιλαδέλφειας, το Γουδί, το Αττικό άλσος στους Αγιους Αναργύρους, το πράσινο του Υμηττού και κάποιους μικρούς θύλακες πρασίνου διάσπαρτους στην Αθήνα που δεν μπορούν να χαρακτηριστούν άλση.
Η Άθήνα είναι μια εχθρίκη πόλη και στον τομέα του πρασίνου δεν πάμε πίσω: το πράσινο που αναλογεί σε κάθε έναν κάτοικο στην Αθήνα, είναι μόλις 2,5 τ.μ. ανά κάτοικο, ενώ ανάλογο είναι και το πράσινο που υπάρχει στη Θεσσαλονίκη.
Ενδεικτικό της τραγικής εικόνας της ελληνικής πρωτεύουσας σε ό,τι αφορά την απουσία πρασίνου είναι τα στοιχεία από άλλες ευρωπαϊκές πόλεις. Σε κάθε κάτοικο της Βόννης η αναλογία πρασίνου αγγίζει τα 35 τ.μ., στο Αμστερνταμ τα 27 τ.μ., ενώ στη Ρώμη, το Λονδίνο και στο Παρίσι τα 9 τ.μ. Υπενθυμίζεται ότι, σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Περιβάλλοντος, η αναλογία πρασίνου ανά κάτοικο πρέπει να αγγίζει τα 9 τ.μ. προκειμένου οι πόλεις να θεωρούνται βιώσιμες για τους κατοίκους
Αρα συμπερασματικά είμαστε σε μια ΜΗ βιώσιμη πόλη που μάλιστα τυγχάνει να διαθέτει περίπου το 45% του συνολικού πληθυσμού της χώρας.
Οτι πρέπει να γίνει κάτι και μάλιστα γρήγορα αυτό είναι γεγονός. Για το πάρκο στο Ελληνικό που είναι έκτασης 6.000στρεμμάτων προβλέπεται η οικοδόμηση των 1.000στρεμμάτων που θα χρηματοδοτησουν: τη δημιουργία του ίδιου του πάρκου, την ένωση με τον Αγιο Κοσμά με την ταυτόχρονη υπογειοποίηση της παραλιακής σε αυτό το σημείο, την χρηματοδότηση κ άλλων χώρων πρασίνου σε υποβαθμισμένες περιοχές της πρωτεύουσας.
Η δική μου γνώμη είναι η εξής:
ο φίλος που σχολίασε την προγούμενη ανάρτηση έχει δίκιο. Το ιδανικό είναι να δημιουργηθούν πολλοί πνεύμονες πρασίνου αντί ενός τεράστιου και να εξυπηρετεί πολλούς περισσότερους.
Αυτο όμως προυποθέτει: πάρα πολυ χρόνο (χρήματα για απαλλοτριώσεις συμφωνία με την τοπική κοινωνία, με διάφορες υπηρεσίες). Μα πάρα πολύ χρόνο. Και στη χώρα που ζούμε δεν μας χαρακτηρίζει η ευκινησία και η γρηγοράδα. Και χρόνος θα χαθεί κ πρόχειρα πράγματα θα γίνουν και αμφιβόλο αποτέλεσμα θα έχει και πολλά κονδύλια θα χαθούν στο δρόμο γιατι θα προκύψουν άλλες ανάγκες.
Παράδειγμα: συμφωνήθηκε το 2001 να γίνουν 3 αναισόπεδοι κόμβοι στην Κηφισίας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Λόγω χρόνου έγινε ένας και οι άλλοι θα άρχιζαν αμέσως μετά.
Εχετε μάθει εσείς κάτι που εγώ δεν ξέρω; γιατί ακόμα δεν έχει γίνει τίποτα 4 χρόνια μετά.
Αυτή τη στιγμή υπάρχει ο χώρος , υπάρχει η δυνατότητα υπάρχει η συγκατάθεση κόσμου και πολιτείας. Και χρειάστηκαν 7 χρόνια και ακόμα μιλάμε. Με καλές προυποθέσεις σεένα χρόνο απο τώρα θα αρχίσουν ίσως τη δημιουργία που θέλει κ 4 χρόνια για να τελειώσει.
Αν σταματήσουμε και αλλάξουμε κ πούμε θα κάνουμε 10 σήμεια πράσινο στη Αθήνα φαντάζεστε σε πόσα χρόνια θα έχουμε αποτέλεσμα; 10-15 χρόνια κ βάλε και θα χάσουμε κ το χώρο στο Ελληνικό. Οι απαλλοτριώσεις μόνο θέλουν πολλά χρόνια, και δεν βάζω μέσα τις ενστάσεις διαφόρων οργανώσεων και πολιτών.
Αντ΄αυτού μπορούμε να φτιαξουμε τον ήδη υπάρχοντα χώρο, να ξέρουμε ότι ήδη διαθέτουμε ένα μεγάλο πνεύμονα πρασίνου. Για το ότι βρίσκεται σε προάστια που είναι ευνοημένα δεν το σχολιάζω. Ετυχε νομίζω.
Κατόπιν να ξεκινήσουμε την συζήτηση με τους κοινωνικούς φορείς με ενα πλάνο 20ετίας , να καθοριστούν οι χώροι που θα "πρασινίσουν" να βρεθούν κονδύλια για τις απαλλοτριώσεις και να γίνει η δημιουργία 10 ακόμα και 20 χώρων πρασίνου σε στρατηγικά σημεία της πόλης. Ετσι νομίζω η Αθήνα θα γίνει πόλη για να ζείς και όχι πόλη για να φεύγεις. Να γίνει βιώσιμη όπως λέει και η ΕΕ.
Για να γίνει αυτό πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι το πρόβλημα να γίνει κτήμα μας για να το καταφέρουμε καιν να συνεισφέρουμε όλοι.
Αυτή είναι η δική μου άποψη.