Σχόλια Επισκεπτών Ιανουαρίου 2009 Νο2

Ανώνυμος είπε...
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! Ένα έργο μεγάλης σημασίας και απαραίτητο για τους γνωστούς λόγους που και αναφέρατε. Πάντα κατά την διάρκεια εκτέλεσης ενός μεγάλου έργου θα υπάρχει και η ανάλογη ταλαιπορεία. Χρησιμοποιώ καθημερινά τον ηλεκτρικό και ξέρω οτι αφού ολοκληρωθεί το έργο η διαδρομή θα είναι σαφώς πιο ευχάριστη και πιο σύντομη. Υπομονή! Κάλιο αργά παρά ποτέ. Εύχομαι δε σύντομα να ξεκινήσουν και τα έργα επέκτασης προς την Εθνική Οδό μια και μένω Ν. Ερυθραία...
20 Ιανουάριος 2009 8:11 μμ

Τάσος είπε...
Σήμερα η διαδρομή Πειραιάς-Κηφισιά γίνεται σε 51 λεπτά. Άραγε πόσα λεπτά θα είναι το κέρδος σε χρόνο με την αναβάθμιση;
Και μια παρατήρηση. Η γραμμή του ΗΣΑΠ είναι ΜΕΤΡΟ. Νευριάζω όταν ακούω την ξεπερασμένη ονομασία "Ηλεκτρικός". Σε μερικά χρόνια το δίκτυο Πάτρα-Αθήνα-Θεσσαλονίκη θα έχει εξηλεκτριστεί. Αυτό τότε δεν θα είναι "Ηλεκτρικός";
22 Ιανουάριος 2009 4:31 μμ

Ανώνυμος είπε...
Αν και δεν είμαι από την Κρήτη από αυτά που έχω διαβάσει γενικότερα για το θέμα πιστεύω πως ο Βόρειος Οδικός Άξονας Κρήτης η ΒΟΑΚ όπως αλλιώς λέγεται,είναι η ραχοκοκαλιά του συστήματος μεταφορών στην Κρήτη για αυτό και εκφράζω και εγώ την ευχή μου να υλοποιηθεί ταχύτατα και τουλάχιστον μέχρι το 2015.
25 Ιανουάριος 2009 5:58 μμ

Ανώνυμος είπε...
Ούτε και έγω είμαι από την Κρήτη και το θεωρώ έργο μεγάλης σημασίας. Είμαι σίγουρος πια οτι σε αυτή την χώρα εξαγγελίες και ανακοινώσεις γίνονταν και θα γίνονται αλλά απο έργα τίποτα, από αναβολή σε αναβολή και απο καθυστέρηση σε καθυστέρηση... Προσωπική άποψη δε είναι οτι η δημιουργία Κρητικού Σιδηροδρόμου είναι ακόμη πιο σημαντικό. Κάποτε ένας πολιτικός ονόματι Χαρίλαος Τρικούπης οροματιζόταν μια Ελλάδα γεμάτη σιδηρόδρομο και κάποιος άλλος ονόματι Αντώνης Τρίτσης (όλοι τον κορόϊδευαν) έβλεπε την Πανεπιστημίου πεζοδρομιμένη με τραμ και μετρό. Μήπως χρειαζόμαστε ιδέες σαν και αυτές;
26 Ιανουάριος 2009 3:46 μμ

Ανώνυμος είπε...
Μπραβο, ελπιζω να συνεχιστει αυτη η ταση που ξεκινα ωστε και αλλοι ευποροι συμπολιτες μας να αποδωσουν (με δικο τους οικονομικο κερδος στο τελος) τεχνη, γνωσεις και ελπιδες σε ολους μας. (...)

Ανώνυμος είπε...
Τα τελευταία χρόνια στην Αθήνα και γενικότερα στην Ελλάδα, παρ'όλες τις καθυστερήσεις, γίνονται σημαντικότατα άλματα αλλά ακόμη σημαντικότερο είναι το ό,τι οι καινούριες υποδομές συντηρούνται κατά τρόπο άψογο. Μια που μιλάμε για την Ιταλία, αλλά αυτό ισχύει και αλλού, είναι ότι οι καινούριες υποδομές δείχνουν τρισάθλιες αν και καινούριες διότι συντήρηση δεν υπάρχει ούτε στο ελάχιστο. Όσο για τις καθυστερήσει που έλεγα στην Αθήνα, δεν φταίνε πάντα οι κυβερνήσεις: σκεφτείτε πόσο πίσω είναι πολλές φορές οι κάτοικοι ορισμένων περιοχών της Αθήνας, ή μάλλον κάποιες οργανώσεις δήθεν κατοίκων, που καθυστερούν ένα έργο όπως το νέο Σταθμό Λαρίσης του Τομπάζη, που θα ήταν κοσμογονία για την ιστορικότατη πλην όμως υποβαθμισμένη περιοχή του Κολωνού Κάποια στιγμή, αντί να γίνουν προσφυγές για να σταματήσουν τα έργα, το υγιές μέρος του πληθυσμού της πόλης θα πρέπει να μαζέψει υπογραφές και να προσφύγει στο ΣΤΕ για να γίνουν τα έργα.
26 Ιανουάριος 2009 10:00 μμ

Ανώνυμος είπε...
Η Αθήνα έχει ανάγκη από ρεαλισμό και δράση. Το Ελληνικό Κράτος δεν έχει τα κονδύλια για να αναπλάσει τον Ελαιώνα χωρίς την ιδιωτική πρωτοβουλία. Από την άλλη, ο Ελαιώνας, μόλις λίγα χιλιόμετρα από την Ομόνοια, είναι σε απαράδεκτη κατάσταση. Η προτεινόμενη λύση "γήπεδο-εμπορικό κέντρο" μπορεί να μην είναι ιδανική αλλά είναι η καλύτερη δυνατή, πιστεύω, για μια περιοχή τρισάθλια, και κυρίως υπήρχαν οι πόροι και η πολιτική βούληση για να προχωρήσει. Κοιτάξτε τι έγινε στο Ελληνικό: οι κάτοικοι αρνήθηκαν την πρόταση του Σουφλιά να κτιστεί μέρος του μελλοντικού πάρκου. Τα κατάφεραν και ιδού τα αποτελέσματα: ακόμα και οι κάτοικοι έπαψαν να ενδιαφέρονται για το Ελληνικό! Οπότε, πάρκο δεν θα έχουμε, πάρκο-κατοικία ούτε και σε 15 χρόνια (...)
28 Ιανουάριος 2009 4:50 μμ

PaCh είπε...
Οι αφορισμοί είναι ευτελείς και παιδιάστικοί!
Οι πόλεις δεν είναι παιδάκια! Είναι χαοτικά συστήματα που αναπτύσσονται σύμφωνα με τις αναγκες τους αλλά και το χαρακτήρα τους. Κάθε τέτοια σύγκριση είναι χρήσιμη για τη συνολική πρόοδο των ίδιων των πόλεων.Μέσα από τη σύγκριση μαθαίνεις και προλαβαίνεις. Και είναι ιδιαίτερα χρήσιμη η σύγκριση τώρα που είμαστε σε μία ένωση κρατών και μοιραζόμαστε κοινά όνειρα, νόμους και προϋπολογισμούς (...)
Και τι μαθαίνουμε από τη σύγκριση; Οτι οι Ιταλοί δεν είναι τοσο ντιζαινάτοι όσο λένε ότι είναι;Οτι Ευρώπη δεν είναι μονο το Παρίσι;; Ιδια δίκτυα συγκοινωνίας υπάρχουν σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις χωρίς απαραίτητα να είναι προτεύουσες. Αρα η σύγκριση αποδεικνύει ότι δεν χρειάζεται να είσαι Πρωτεύουσα για να έχεις συγκοινωνίες.
Αυτό που με προβληματίζει έντονα όμως είναι ότι συνήθως οι εντυπωσικές υποδομές είναι αποτέλεσμα φασιστικών καθεστώτων, ενώ οι δημοκρατικές διαδικασίες αδυνατούν να φτιάξούν ένα πεζοδρόμιο!!
Και προβληματίζομαι ακόμα πιο έντονα αν προσθέσω τα πρόσφατα γεγονότα και τις εξελίξεις με το γήπεδο, την ανάγκη ιδιωτικής πρωτοβουλίας για τη δημιουργία λυρικής σκηνής, τους αιώνες διαμαχών γύρω από το οικόπεδο που τελικά ανεγέρθει το υπέροχο νέο μουσείο της Ακρόπολης, τα 200 χλμ ανα ώρα στην αριστερή λωρίδα της Αττικής οδού,τη κατάντια των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων, τις αντιδράσεις για το πάρκινγκ στην πατησιών αποτέλεσμα της κουτοπονηριάς του δήμου και άλλα πολλά...
Αλλα δε καταλήγω ότι χρειαζόμαστε ένα δικτάτορα. Συμπεράνω ότι η δημοκρατία μας δυσλειτουργεί. Οι ελληνικές πόλεις θα μπορούσαν αν είναι καθ΄όλα πιο όμορφες και πιο λειτουργικές αν υπήρχε πρώτα από όλα η θέληση από τους πολίτες τους και αίσθημα συλλογικής ευθύνης. Οι κυβερνήσεις πάνε και έρχονται,αλλά η νοοτροπία δεν αλλάζει.
Σας συγχαίρω για την εξαιρετική δουλεία σε αυτό το ιστολόγιο.
Κλείνω υπευθυμίζοντας ότι οι σταθμοί του μετρό του Παρισιού σχεδιάστηκαν από το Αρ Νουβώ αρχιτέκτονα Γκιμάρ για να είναι έτοιμοι για τη Διεθνή Εκθεση του 1900, μόνο μετά από αρχιτεκτονικό διαγωνισμό με πολλές εξαιρετικές προτάσεις. Οι φυτόμορφες μεταλλικές του κατασκευές που σήμερα είναι διατηρητεές και θεωρούνται έργα τέχνης, τότε κέρδισαν γιατί συνδύαζαν οικονομία και καλαισθησία Αλλά δεν έγιναν απόλυτως αποδεκτές από όλους τους τότε χρήστες και λαικούς κριτές. Για αυτό τέτοιες συγκρίσεις είναι απαραίτητες. Για να ορίζουμε κριτήρια με βάση των άνθρωπο και όχι τα στενά χρονικά περιθώρια μιας μόδας
28 Ιανουάριος 2009 4:54 μμ

Ανώνυμος είπε...
Συγκρίνετε μία πόλη κόσμημα με μία πόλη έκτρωμα. Παλιά και η Αθήνα με τα τραμ και τα νεοκλασσικά της ήταν κόσμημα. Ωστόσο, αυτό δεν άρεσε σε κάποιους κι έτσι...σήμερα η σύγκριση με τη Ρώμη είναι τουλάχιστον ατυχής.
28 Ιανουάριος 2009 10:30 μμ

Ανώνυμος είπε...
Το πρόβλημα της Αθήνας είναι ακριβώς αυτή η ηττοπάθεια και ισοπεδωτική διάθεση (αναφέρομαι στο αμέσως προηγούμενο ποστ). Η Ρώμη είναι κόσμημα και άρα βρίσκεται στο αλώβητο; Όλες οι πόλεις του κόσμου είναι κόσμημα πλην της Αθήνας; Και την Αθήνα, την πόλη όπου ζούμε, εργαζόμαστε, ερωτευόμαστε, διασκεδάζουμε, δημιουργούμε, πρέπει να τη φτύνουμε και έτσι να την καταδικάσουμε στον αφανισμό; Η Αθήνα είναι αυτό που έχουμε: πιο γενναίο είναι να έχεις κάτι άσχημο και να το κάνεις κόσμημα παρά να έχεις ένα κόσμημα και απλώς να το αφήσεις όπως το βρήκες. Η Αθήνα μπορεί και πρέπει να συγκρίνεται με τις μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου, ως προς τις πάσης φύσεως υποδομές, και να προσπαθήσει να τις φτάσει όπου ακόμη καθυστερεί, και να είναι υπερήφανη όπου υπερτερεί (και υπερτερεί σε κάποιους τομείς) και αυτό λόγω της δυναμικής και της ποιότητας των ανθρώπων που την κατοικούν: οι άνθρωποι είναι η δύναμη των πόλεων πρωτίστως. Και αν μάθουμε να βλέπουμε με άλλα μάτια την Αθήνα, θα γίνει όλο και ομορφότερη. Επ'ευκαιρία, συγχαρητήρια στον κύριο Καραγιάννη για τη δουλειά του και το μεράκι του.
29 Ιανουάριος 2009 11:55 πμ