Αφιέρωμα: Η σήραγγα της Μάγχης: Ένα σύγχρονο θαύμα της Μηχανικής

κείμενο από ypodomes.com
Ένα σύγχρονο θαύμα της Μηχανικής και της εξέλιξης του άνθρωπου είναι η Σήραγγα της Μάγχης. Θεωρείται και όχι αδίκως ως ένα από τα μεγαλύτερα τεχνικά επιτεύγματα του 20ου αιώνα και ένα έργο που συνέδεσε για πάντα την Ευρώπη με το νησί της Αγγλίας.

19ος αιώνας
Το όνειρο της ένωσης των πλευρών της Αγγλίας και της Γαλλίας δεν είναι σημερινό. Εδώ και 2 αιώνες έγιναν πολλές και διαφορετικές προσεγγίσεις μέχρι να φτάσουμε στο σημείο να λειτουργήσει αυτό το μνημειώδες έργο το 1994. Το 1802, ο Γάλλος μηχανικός Albert Mathieu θα υποβάλει πρόταση για την σήραγγα κάτω από το αγγλικό κανάλι, με φωτισμό από λάμπες πετρελαίου, ιππήλατες άμαξες, και ένα τεχνητό νησί στη μέση της διαδρομής για την αλλαγή των αλόγων.

Στην δεκαετία του 1830, Γάλλος Aim Thome de Gamond πραγματοποίησε την πρώτη γεωλογική και υδρογραφική έρευνα σχετικά με τη Μάγχη, μεταξύ του Calais και του Dover. Διερευνήθηκαν διάφορα συστήματα και το 1856, παρουσίασε μια πρόταση για τον Ναπολέοντα ΙΙΙ για υπόγεια σιδηροδρομική σήραγγα από το Cap Gris-Nez στο Eastwater Point με κόστος ύψους 170 εκατ. ελβετικά φράγκα ποσό εξωφρενικά μεγάλο για την εποχή.

Το 1865, μια αντιπροσωπεία με επικεφαλής τον George Ward Hunt πρότεινε την ιδέα μιας σήραγγας στoν υπουργό Οικονομικών, William Ewart Gladstone. Μετά το 1867, William Low και ο Sir John Clarke Hawkshaw προωθούν ιδέες, αλλά καμία δεν υλοποιήθηκε. Το Αγγλο-Γαλλικό πρωτόκολλο ιδρύθηκε το 1876 για μια σιδηροδρομική σήραγγα της Μάγχης.
Το 1881, ο επιχειρηματίας Sir William Watkin και η γαλλική Suez Canal ιδρύουν την αγγλο-γαλλική εταιρεία σιδηροδρόμων και διεξάγονται διερευνητικές εργασίες και στις δύο πλευρές της Μάγχης. Από την αγγλική πλευρά έσκαψαν 1.893 μέτρα σήραγγας πιλοτικά. Από την γαλλική πλευρά, έσκαψαν 1.669 μέτρα στο Sangatte. Το σχέδιο εγκαταλείφθηκε τον Μάιο του 1882, λόγω της βρετανικής πολιτικής υποστηρίζοντας ότι μία σήραγγα θα έθετε σε κίνδυνο την εθνική άμυνα της Βρετανίας. Αυτά τα πρώιμα έργα προέκυψαν περισσότερο από έναν αιώνα αργότερα, κατά τη διάρκεια του έργου TML.

20ος αιώνας
Το 1955, τα επιχειρήματα της άμυνας αποδείχτηκαν άνευ σημασίας, λόγω της δεσπόζουσας θέσης της πολεμικής αεροπορίας. Έτσι, τόσο η βρετανική και η γαλλική κυβέρνηση υποστήριξαν τεχνικές και γεωλογικές έρευνες. Οι δοκιμαστικές κατασκευαστικές εργασίες άρχισαν στις δύο πλευρές της Μάγχης το 1974, χρησιμοποιώντας δίδυμες σήραγγες και στις δύο πλευρές της σήραγγας με δυνατότητα για οχήματα μεταφοράς από / προς το αυτοκίνητο. Τον Ιανουάριο του 1975, η βρετανική κυβέρνηση προχώρησε στην ακύρωση του σχεδίου. Η κυβέρνηση άλλαξε και υπήρχε αβεβαιότητα σχετικά με την ένταξη στην ΕΟΚ, τις εκτιμήσεις κόστους και της αντοχή της εθνικής οικονομίας.

Το 1979, το έργο προτάθηκε, όταν οι Συντηρητικοί ήρθαν στην εξουσία στη Βρετανία. Η ιδέα ήταν μία σιδηροδρομική σήραγγα, με μια σήραγγα υπηρεσίας. Η βρετανική κυβέρνηση δεν έλαβε κανένα ενδιαφέρον για τη χρηματοδότηση του έργου, αλλά η πρωθυπουργός Μάργκαρετ Θάτσερ είπε ότι δεν είχε καμία αντίρρηση σε μια ιδιωτική χρηματοδότηση του έργου. Το 1981 Βρετανοί και Γάλλοι, Μάργκαρετ Θάτσερ και Φρανσουά Μιτεράν συμφώνησαν να συστήσουν μια ομάδα εργασίας για να εξετάσει την ιδιωτική χρηματοδότηση του έργου, και τον Απρίλιο του 1985 φορείς είχαν κληθεί επισήμως να υποβάλει τις προτάσεις του καθεστώτος. Τέσσερις παρατηρήσεις ήταν αυτές που προκρίθηκαν:

* Πρόταση σιδηροδρομικής βασίζεται στο σύστημα 1975 που υπέβαλε η Channel Tunnel Group / Γαλλία-Manche (CTG / F-Μ),
* Eurobridge: 4,5 χιλιόμετρα (2,8 μίλια) span κρεμαστή γέφυρα με ένα διάδρομο, σε κλειστό σωλήνα
* Euroroute: ένα 21 χιλιόμετρα (13 μίλια) σήραγγα μεταξύ των τεχνητών νησιών και να προσεγγιστεί από γέφυρες, και
* Channel: ταχείας κυκλοφορίάς οδική σήραγγα

Στις 2 Ιουλίου 1985, των ομάδων που συγκροτούν το Channel Tunnel Group . Ο σχεδιασμός και η κατασκευή έγινε από τις δέκα κατασκευαστικές εταιρίες της CTG / FM. Η γαλλική πλευρά πραγματοποιήθηκε από τις πέντε γαλλικές κατασκευαστικές εταιρείες από τη μεικτή ομάδα επιχείρηση GIE Transmanche Κατασκευές. Η αγγλική πλευρά πραγματοποιήθηκε από τις πέντε Βρετανοί κατασκευαστικές εταιρίες της Trankslink κοινής επιχείρησης. Οι δύο συμπράξεις συνδέονταν με TransManche Link (TML), σε διετή εθνική οργάνωση του σχεδίου. Η Matre d'Oeuvre ήταν ένα εποπτικό όργανο μηχανικών που απασχολούνται από το Eurotunnel σύμφωνα με τους όρους της παραχώρησης που παρακολουθούν τη δραστηριότητα του έργου και αναφέρουν στις κυβερνήσεις και τις τράπεζες.

Στη Γαλλία, με τη μακρά παράδοση των επενδύσεων σε έργα υποδομής, το έργο συγκέντρωσε ευρεία έγκριση και τον Απρίλιο η Γαλλική Εθνοσυνέλευση ενέκρινε ομόφωνα, την υποστήριξη και, τον Ιούνιο του 1987, μετά από δημόσια έρευνα, η Γερουσία έδωσε ομόφωνη στήριξη. Στη Βρετανία, εξέτασαν την πρόταση αυτή, κάνοντας την διενέργεια ακροάσεων εκτός του Westminster, στο Κεντ. Τον Φεβρουάριο του 1987, στην τρίτη ανάγνωση της σήραγγας της Μάγχης, νομοσχέδιο έλαβε χώρα στη Βουλή των Κοινοτήτων, και έγινε δεκτό με 94 ψήφους υπέρ, 22. Η σήραγγα της Μάγχης νόμος που αποκτήθηκε με τη σύμφωνη γνώμη πέρασε στο αγγλικό δίκαιο, τον Ιούλιο του ίδιου έτους.

Η σήραγγα της Μάγχης είναι έργο με σύμβαση παραχώρησης. Τον σχεδιασμό και την κατασκευή της σήραγγας, αλλά και της χρηματοδότησης δημιουργήθηκε η εταιρεία Eurotunnel. Ωστόσο, η βρετανική και η γαλλική κυβέρνηση ελέγχουν τις τελικές τεχνικές και τις αποφάσεις της ασφάλειας. Ιδιωτική χρηματοδότηση για ένα τόσο σύνθετο έργο υποδομής δεν έχει ξαναυπάρξει. Ένα αρχικό μετοχικό κεφάλαιο ύψους 45 εκατομμυρίων λιρών έφτασε τα 5 δις λίρες

Κατασκευές
Είχαμε έντεκα μηχανές ολομέτωπης κοπής, που εργάζονται από τις δύο πλευρές της Μάγχης, να κατασκευάζουν δύο σιδηροδρομικές σήραγγες και μια σήραγγα υπηρεσίας. Οι τερματικοί σταθμοί είναι στο Cheriton (μέρος του Folkestone) και Coquelles, και συνδέονται με τους Βρετανικούς και Γαλλικούς αυτοκινητοδρόμους (M20 και A16, αντίστοιχα).

Η κατασκευή της σήραγγας ξεκίνησε το 1988 και άρχισε να λειτουργεί το 1994. Το 1985 οι τιμές, για το συνολικό κόστος κατασκευής ήταν 4,650,000,000 λίρες, με υπέρβαση κατά 80% του κόστους. Στην αιχμή της κατασκευής 15.000 άτομα απασχολούνταν με καθημερινή δαπάνη πάνω από 3 εκατομμύρια λίρες. Δέκα εργαζόμενοι, οκτώ από τους οποίους Βρετανοί, σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια κατασκευής μεταξύ 1987 και 1993, οι περισσότεροι στην πρώτους μήνες.

Η Σήραγγα της Μάγχης άνοιξε το Καλαί στις 6 Μαΐου 1994 από την Βρετανίδα βασίλισσα Queen Elizabeth II και τον Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Μιτεράν. Η Βασίλισσα ταξίδεψε μέσω της σήραγγας στο Καλαί σε ένα τρένο Eurostar, το οποίο σταμάτησε μύτη με μύτη με το τρένο που πραγματοποίησαν Πρόεδρος Μιτεράν από το Παρίσι. Μετά την τελετή ο Πρόεδρος Μιτεράν και τη βασίλισσα ταξίδεψε για το Le Shuttle σε μια παρόμοια τελετή.

Το Channel Tunnel Rail Link (CTRL), που σήμερα ονομάζεται High Speed 1, τρέχει με 111 χλμ. από το σταθμό του St Pancras σιδηροδρομικό στο Λονδίνο για τη δικτυακή πύλη της σήραγγα της Μάγχης στο Folkestone του Κεντ. Στις 16 Σεπτεμβρίου 2003 ο Πρωθυπουργός της Βρετανίας Τόνι Μπλερ άνοιξε το πρώτο τμήμα του High Speed 1, από την βόρεια Folkestone Kent. Στις 6 Νοεμβρίου 2007, η βασίλισσα άνοιξε επίσημα High Speed 1 και τον σταθμό St Pancras International. Τα υψηλής ταχύτητας τρένα κινούνται με ταχύτητες έως και 300 χλμ/ώρα (186 mph), και το ταξίδι από το Λονδίνο στο Παρίσι, διαρκεί 2 ώρες και 15 λεπτά και το Λονδίνο στις Βρυξέλλες διαρκεί 1 ώρα 51 λεπτά.

Το 1996, η Αμερικανική Εταιρεία Πολιτικών Μηχανικών, με Popular Mechanics, επέλεξε τη σήραγγα ως ένα από τα επτά θαύματα του σύγχρονου κόσμου.

Στοιχεία του Έργου

* Διαδρομή: Folkestone, Kent, Ηνωμένο Βασίλειο - Coquelles End, Pas-de-Calais,
* Λειτουργία: Εταιρία Eurotunnel
* Άνοιξε 6 Μαΐου 1994 (τούνελ)
* 14 Νοεμβρίου 1994 (υπηρεσία επιβατών)
* Διέλευση μέσω σιδηροδρομικών γραμμών για επιβατικές και εμπορευματικές μεταφορές. .
* Γραμμή μήκους 50,45 χιλιομέτρων (31.35 mi)
* 2 μονές σήραγγες
* 1 σήραγγα υπηρεσίας
* Γραμμές: 1.435 χιλιοστά (4 ft 8 1 / 2 σε) (κανονικού εύρους)
* Ηλεκτροφόρα 25 kV AC OHLE